Podobne nazwy, ale nie należy ich mylić, a już na pewno nie wolno mylić ich desygnatów, bo skutki mogą być opłakane! CYKATA to kandyzowana skórka owocowa: najpierw słowo CYKATA oznaczało kandyzowaną skórkę cytronu, przodka znanej nam wszystkim cytryny, a później – wraz z powiększaniem i urozmaicaniem uprawy cytrusów w ciepłych krajach – nazwa rozszerzyła się na kandyzowaną skórkę cytrynową, pomarańczową, a nawet arbuzową czy melonową. Słowo miało dawniej postać CUKATA i przypuszcza się, że pochodzi od włoskiego zuccata (o takim samym znaczeniu), które zostało utworzone od zucca ‘dynia’ (co oznacza, że najpierw kandyzowano kawałki dyni, a dopiero później – skórkę cytronu). CYKUTA również pochodzi znad Morza Śródziemnego, ale ma diametralnie, można by nawet rzec: drastycznie, inne znaczenie. CYKUTA – z łacińskiego cicuta – to trucizna robiona z soku rośliny o tej samej nazwie, w Polsce bardziej znanego jako SZALEJ. Najbardziej znane w historii użycie tej trucizny skutkowało śmiercią Sokratesa. Do dziś jednak trwają spory, czy CYKUTA podana pierwszemu filozofowi była wyciągiem z szaleju jadowitego czy ze szczwołu plamistego (obie rośliny były przez starożytnych określane mianem cicuta).