Kiedy przyjęliśmy chrześcijaństwo, zmarłych – zgodnie z nowym wówczas zwyczajem - zaczęto grzebać wokół kościołów, na przykościelnych placykach i w obrębie murów. To właśnie ten teren – dziedziniec kościelny – nosił pierwotnie łacińskie miano cimiterium, od którego pochodzi polskie słowo CMENTARZ. Znana nam z literatury forma SMENTARZ czy SMĘTARZ to nie relikt językowy, tylko gwarowa przeróbka formy tej nazwy, powstała na skutek uproszczenia wymowy i skojarzenia ze „smutkiem” czy „smętkiem”. Dawniej – obok formy CMENTARZ – używano też form CMYNTARZ i CMYNTERZ.