CEREGIELIĆ SIĘ, występujące również pod postacią CEREGIELOWAĆ SIĘ, chronologicznie znajduje się pomiędzy CERTOLIĆ a CERTOWAĆ SIĘ. Powstało już na gruncie polszczyzny od rzeczownika CEREGIELE. Ciekawe, że jeszcze na początku XIX w. nasz znakomity leksykograf S. B. Linde nie całkiem radził sobie z jego znaczeniem: podając definicję rzeczownika CEREGIELE (który wówczas odmieniał się ceregiele – ceregielów), pisał: „Coś należącego do stroju białogłowskiego (...), może kornety, koronki’. Drugie, przenośne znaczenie tego rzeczownika opatrywał uwagą „Figlarne” i formułował jako ‘koperczaki, wykwintne grzeczności, kurowody, bałamuctwa’ [SJP L, I, 315]. Skąd pochodzą same CEREGIELE, trudno powiedzieć. Wywodzi się je z niemieckich gwar miejskich, w których Zierereien miało oznaczać drobne podarki, przesyłane przez swatów przyszłej narzeczonej – i oczywiście zwyczajowe ceremonie towarzyszące takiemu obdarowywaniu.