Rozprawa jest próbą rozwinięcia dziedziny kulturoznawstwa stosowanego. Autorka zajmuje się w niej obrazem i jego umocowaniem jako fenomenu kulturowego, w szczególności w wymiarze praktycznym. Podstawą do rozwijania swojej koncepcji uczyniła teorię interpretacji obrazów Aby'ego Warburga i skonfrontowała ją ze współczesnymi propozycjami, w tym mało znanymi w Polsce propozycjami Bildwissenschaft(en), wzmocnionymi o założenia performatyki oraz o własne badania, przeprowadzone z udziałem artystów, performerów i edukatorów sztuki.