Pieśni księżniczki z baśni i Symfonię „Pieśni o nocy” pozornie łączy jedynie autor. Niewątpliwie jest to też związek dzieła z tekstem. Choć  w przypadku Pieśni księżniczki jest to umuzycznienie tekstów siostry Karola Szymanowskiego – Zofii, a w wypadku Symfonii – tekst Jalala’ad Din Rumiego (w przekładzie Tadeusza Micińskiego, łączy je egzotyka, liryzm, orientalna aura.

Strauss po raz pierwszy zobaczył Salome Oscara Wilde’a w niemieckim tłumaczeniu w Berlinie w listopadzie 1902 roku. Opera powstała na kanwie tego tłumaczenia wywołała zgorszenie w Europie, Ameryce. Szczególnie kontrowersyjnym był Taniec siedmiu zasłon – jedyny większy fragment orkiestrowy dzieła. Pierwsza Salome – Marie Wittich – odmówiła wykonania utworu, twierdząc, że żadna szanująca kobieta nie rozbiera się na scenie. Scena erotycznego przebłagania Heroda, by ofiarował księżniczce głowę martwego Jana Chrzciciela, muzycznie pełna jest muzycznego bogactwa, orientalizmu oraz rosnącego podniecenia podkreślanego przez stopniowe przyspieszenie i zwiększenie głośności orkiestry.

Richard Strauss, Taniec Salome z opery Salome op. 54
Karol Szymanowski, Pieśni księżniczki z baśni op. 18
Karol Szymanowski, III Symfonia „Pieśni o nocy”

Bartosz Nowak – tenor
Katarzyna Drelich – sopran
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Chór Filharmonii Narodowej
Michał Klauza – dyrygent