Słownik
element strategii komunikacji, w ramach której firma przekazuje wsparcie twórcy, organizacji lub instytucji w sferze kultury, pozwalając jej na osiągnięcie pewnego celu (np. organizację festiwalu), a sama korzysta na tej afiliacji poprzez kreowanie własnego wizerunku i podnoszenie świadomości odbiorców o własnych markach i produktach.
To forma współpracy, która służy osiąganiu obopólnej korzyści przez sponsorującego (najczęściej przedsiębiorstwa prywatnego) oraz sponsorowanego (wspieranej organizacji kulturalnej). Sponsoring kultury należy najczęściej do strategii promocyjnej przedsiębiorstwa, ale bywa również uznawany za element społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR).
Czytaj więcej na blogu Kultura się Liczy!, m.in.:
Nie gorsi od Zachodu - o sponsoringu kultury w Europie
One Size Fits All? O amerykańskich zwolnieniach podatkowych w kulturze
Sponsoring kultury à la française
Dotować czy zachęcać? – o grantach uzupełniających w kulturze
A także w zakładce Prawo
umowa, która reguluje zasady współpracy między sponsorem i sponsorowanym oraz stanowi jej podstawę prawną. Należy do tzw. umów cywilnych nienazwanych, czyli takich, gdzie treść umowy nie jest regulowana przez ustawodawstwo, ale ustalana zgodnie z wolą stron. Według stanowiska Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w piśmie nr IPPB5/423-713/11-5/JC z dnia 21 października 2011 r.: „Umowa sponsoringu może przybrać formę tzw. sponsoringu właściwego (wzajemność świadczeń) lub sponsoringu niewłaściwego (który swoim charakterem zbliżony jest do darowizny, gdyż zawiera się w jednostronnym zobowiązaniu się sponsora do finansowania sponsorowanego)”.
opieka finansowa podmiotu prywatnego nad innym podmiotem, zwłaszcza w dziedzinie kultury i nauki. Mecenat nie daje perspektyw promocyjnych – jest on kwestią dobrej woli i ma charakter bezinteresowny, a mecenas nie oczekuje od beneficjenta świadczenia wzajemnego. W praktyce „Mecenasami” nazywają siebie przede wszystkim przedsiębiorstwa prywatne wpierające kulturę, naukę i inne dziedziny. Bezinteresowne wpieranie kultury przez indywidualnych darczyńców w Polsce występuje rzadziej. Zjawisko mecenatu nie jest definiowane ani regulowane przez ustawodawstwo, dlatego tytułu „Mecenasa” używa się dość dowolnie, najczęściej w celu budowania prestiżu. Pojęcie mecenatu jest też czasem potocznie rozumiane jako opieka państwa nad kulturą.
relacja między podmiotami reprezentującymi dwie strony: kulturę i biznes, w ramach której obie stron koncentrują się na realizacji wspólnego przedsięwzięcia, np. programu edukacyjnego dla mieszkańców ubogich dzielnic lub inicjatywy wyłaniającej najzdolniejszych młodych twórców. Relacja partnerska to taka, w ramach której obie strony mają wpływ na kształt przedsięwzięcia, w przeciwieństwie do sponsoringu, który polega na finansowaniu przez biznes projektów w pełni realizowanych po stronie kultury i jest oparta na wymianie usług na zasadzie „pieniądze za logo”.
Czytaj więcej na blogu Kultura się Liczy!, m.in.:
Rok partnerstwa – o partnerstwach kultury i biznesu
Przykłady partnerstw: OperaLab, Fundacja Sztuki Polskiej ING, Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki, Art – Communications & Projects Deutsche Bank
(również: partnerstwa kreatywne, arts-based learning) – współdziałanie organizacji kultury i biznesu, którego celem jest „kształcenie” w pracownikach biznesowych myślenia kreatywnego, zachęcanie do przełamywania schematów w codziennej pracy i wykorzystywania technik związanych z pracą artystów, np. improwizacji. Interwencje artystyczne są odpowiedzią na charakterystyczną dla współczesnej gospodarki konieczność rozwijania kreatywności i twórczego myślenia w biznesie. Mają różnorodną formę oraz wykorzystują różne elementy sztuk, m.in. performatywnych (improwizację, odgrywanie ról) i wizualnych (interpretację za pomocą ilustracji, abstrahowanie) w celu rozwijania myślenia out-of-the-box, umiejętności komunikacji, skutecznego przywództwa i rozwoju strategicznego. Choć jest to wciąż niszowy sektor usług, w Europie pojawia się coraz więcej organizacji artystycznych dostarczających tego typu szkolenia, m.in. TILLT, Conexiones Improbables.
Czytaj więcej na blogu Kultura się Liczy!, m.in.:
Interwencje artystyczne – przyszłość relacji kultury i biznesu?
Kilka przykładów interwencji artystycznych w biznesie
jednostronne świadczenie o charakterze altruistycznym. Darowiznę mogą przekazywać zarówno osoby fizyczne, jak i prawne, co wiąże się z konkretnymi ulgami podatkowymi, choć polskie ustawodawstwo nie jest w tym przypadku postrzegane jako korzystne dla darującego (patrz: Prawo). Przedmiotem darowizny mogą być nieruchomości i rzeczy ruchome, pieniądze, a także prawa majątkowe.
W sferze kultury darowizny przekazują zarówno przedsiębiorstwa (częściej), jak i osoby fizyczne (rzadziej). Ta druga możliwość jest popularna w krajach anglosaskich takich jak Anglia, Irlandia, USA. Donacje indywidualne polegają tam na dobrowolnym, finansowym wspieraniu, zarówno przez wpływowego i majętnego filantropa, jak i przeciętnego obywatela (np. widza teatralnego). Działanie darującego jest bezinteresowne.
W Polsce indywidualne przekazywanie darowizny na rzecz kultury to zjawisko stosunkowo rzadkie. Przyczynia się do tego i stosunkowo niska jeszcze majętność społeczeństwa, i brak silnie ugruntowanego poczucia odpowiedzialności społecznej.
wzajemna wymiana bez udziału pieniądza. Istotą wzajemności jest równoważność (ekwiwalentność) świadczeń obu stron. Podstawową zasadą w umowie barterowej jest wymiana towarów bądź usług o równej wartości. Barter jest aktywnie wykorzystywaną przez sponsorów formą wpierania instytucji i organizacji kultury. Firmy przekazują, np. sprzęt elektroniczny, świadczą usługi gastronomiczne, czy informatyczne, w zamian za promowanie dobrego imienia firmy podczas wydarzenia kulturalnego.
forma współpracy, w której stronami są, z jednej strony podmiot publiczny (który ma do wykonania określone zadania publiczne), a z drugiej podmiot prywatny, posiadający zasoby do wykonania tego zadania. Głównym celem przyświecającym przedsięwzięciom typu PPP jest optymalizacja wykonania zadania publicznego. Zaangażowanie sektora prywatnego w wykonywanie zamierzonych działań pozwala osiągać lepszą jakość i dodatkowe środki finansowe.
Partnerstwo publiczno-prywatne jest coraz częściej formą współpracy w obszarze kultury
i biznesu, np. inwestor biznesowy finansuje przedsięwzięcie infrastrukturalne (np. centrum handlowe) i zobowiązuje się do przekazania jego części do dyspozycji miastu (np. określoną powierzchnię w centrum handlowym przeznacza się na stworzenie publicznej galerii sztuki): (patrz przykład PPP w Sopocie).