Etymologia określenia WARZYWO jest czytelna nawet dla niedoświadczonych poszukiwaczy językowych korzeni. WARZYWO to rzecz jasna ‘to, co jest warzone’ – warzone, czyli gotowane (warzymy strawę), a nie ważone, czyli kładzione na wagę (ważąc, sprawdzamy wagę).
Dawno, dawno temu określenie WARZYWO oznaczało wszelki gotowany – przyrządzany na ogniu – pokarm, a w pewnym czasie nawet ogólnie jedzenie, wszelką strawę. 
Smażenie, wymagające pewnych ilości cennego niegdyś tłuszczu, nie było powszechnie stosowane. Najbardziej rozpowszechnioną, najczęściej stosowaną metodą obróbki cieplnej było gotowanie – warzenie. Warzeniem nazywano zarówno gotowanie w garnku, w wodzie, jak i pieczenie, wypiekanie. Najczęściej warzonymi pokarmami były kasze, a także warzywa – rośliny, które poddawano obróbce cieplnej: groch, bób, kapusta. Dlatego z czasem nazwa WARZYWO została przeniesiona na pokarmy roślinne, które zjadamy po ugotowaniu. A od XVI w., od czasu sprowadzenia wielu nowych roślin jadalnych, rozszerzona na wszelkie jadalne części roślin, poddawane lub niepoddawane obróbce cieplnej, ale spożywane – w przeciwieństwie do owoców – na słono, nie na słodko.