Chociaż wołowina to ‘mięso wołowe’, wieprzowina – ‘mięso wieprzowe’, jagnięcina – ‘mięso jagnięce’, a gęsina – ‘mięso gęsie’, to jednak SŁONINA wcale nie oznacza mięsa słoniowego, a więc mięsa słonia czy ze słonia. SŁONINA w ogóle nie ma nic wspólnego ze słoniem. To dlaczego jest SŁONINĄ? – zapytacie.  
SŁONINA – tak jak wołowina czy gęsina – również pochodzi od przymiotnika, tyle że nie od przymiotnika SŁONIOWY (wtedy byłaby „słoniowiną”), ale od przymiotnika SŁONY. SŁONINA to pierwotnie ‘to, co jest słone’. Sól to jeden z pierwszych środków do konserwowania żywności, używanych przez człowieka. Natarty solą tłuszcz zwierzęcy całkiem dobrze się przechowuje, więc SŁONINA – pas cennego wieprzowego tłuszczu – który można było wykorzystać na rozmaite sposoby (okrasić kaszę, położyć na chleb, podsmażyć, użyć do doprawienia zupy itd. itp.) była chętnie konserwowana w ten sposób i przechowywana w spiżarce lub pokoju kredensowym. Dodatkowe walory smakowe, a także możliwość dłuższego przechowywania zapewniało jej wędzenie w zimnym dymie, które również wymagało uprzedniego natarcia dużą ilością soli, a więc sprawienia, że SŁONINA stawała się SŁONA.