Skróty prawne i prawnicze nieco się różnią od pozostałych skrótów stosowanych w polszczyźnie. Pisownia skrótów nazw kodeksów nie jest w pełni zgodna z ogólnymi zasadami tworzenia skrótów, po to, by możliwie ujednolicić i ułatwić ich zapis, a zarazem dostosować go do prawniczego zwyczaju. Dlatego: te skróty (kodeksów), które składają się z samych spółgłosek, mają dwojaką pisownię: „wielokropkową”: k.k., k.c., k.w., k.p., k.m., k.s.h., k.k.w., k.p.k., k.p.c., k.k.s., k.p.s.w. lub bezkropkową: kk, kc, kw, kp, km, ksh, kkw, kpk, kpc, kks, kpsw. Obie wersje są poprawne, a każda z nich zapewne ma tyluż zagorzałych zwolenników, co i przeciwników. Wyłącznie wersję „wielokropkową”mają skróty nazw tych kodeksów, których ostatnie wyrazy zaczynają się samogłoską (w takim wypadku nie mogłoby być mowy o wersji bezkropkowej). Są to skróty: k.p.a. oraz k.r.o., przy czym skrót nazwy Kodeks rodzinny i opiekuńczy ma dwie wersje: k.r.o. oraz k.r. i o.