Ponoć nie tylko każda epoka, ale i każdy naród ma swojego Mickiewicza. Takim węgierskim Mickiewiczem był – jak twierdzi wielu eseistów, a i teoretyków literatury również – Janos Arany. 
Dwuznak ny, znajdujący się w zakończeniu mianownika niektórych węgierskich nazwisk, odczytujemy poprawnie jako głoskę [ń]: nie ni [ńi] ani ny [ny], tylko pojedyncze, nietworzące sylaby [ń]. Dlatego całe nazwisko Arany wymawiamy poprawnie [arań] (a nie: [arany] czy [arani]) i odmieniamy tak jak polskie rzeczowniki typu koń, słoń czy nicpoń – bez żadnego apostrofu.  
Poprawnie zatem: Arany, Aranya, Aranyowi, Aranya, z Aranyem, o Aranyu.