Utarło się , że od komedii romantycznej nie oczekujemy zbyt wiele.

Osobliwie w Polsce, poza nielicznymi wyjątkami, filmy w tym gatunku udają się rzadko, a jednak są wciąż lubiane, oglądane, chociaż po pandemii, głównie jednak w streamingu.

Powód wciąż jest ten sam: w krzywym lub lekko przekrzywionym zwierciadle, lubimy oglądać romantyczne warianty samych siebie.

Jak się kochamy, jak miłość zwycięża.

Nie inaczej dzieje się w komedii romantycznej Macieja Migasa, zatytułowanej „Miłość jak miód”.

Ze schematu romantycznej komedii dostajemy wspaniałe plenery, górski i nadmorski, oraz niemożliwą, cudowną miłość, która czai się za rogiem, i wywodzi się ze strony, której najmniej byśmy się spodziewali.

Novum stanowi natomiast wiek bohaterek. „Miłość jak miód” to nareszcie opowieść o kobietach dojrzałych, nie o dzieciakach szukających romansu, czy szybkiej randki.

W rolach dwóch przyjaciółek na życiowym rozdrożu, które przy okazji smutnego spotkania (pogrzeb trzeciej z koleżanek), podejmują najlepsze w swoim życiu decyzje, oglądamy Edytę Olszówkę i Agnieszkę Suchorę.

Obie są wspaniałe. Do skostniałej konwencji, oraz nienajlepszego, chociaż chwilami bardzo nawet dowcipnego scenariusza, wnoszą ożywczy wdzięk, aktorską inteligencję, prywatne poczucie humoru.

Jeżeli „Miłość jak miód” jest rzeczywiście chwilami filmowym miodkiem, to głównie dzięki nim.

Posmakujcie, a zrozumiecie.

Łukasz Maciejewski