Wiesław Paluch, reżyser filmu „Idź pod prąd”, wywodzi z ruchu niezależnego, offowego, i debiutował ciekawym dziełem tego gatunku, zatytułowanym „Motór”.

Po wielu latach, już w mainstreamie, pokazał film o zespole KSU, kapeli mającej offowość niejako we krwi.

To grupa ważna dla kilku już pokoleń miłośników mocnego rocka. Zafascynowani muzyką Sex Pistols, twórczością Sida Viciousa i Johnny'ego Rottena, chłopcy z Ustrzyk Dolnych, w głębokim PRL'u, postanowili grać punka.

Paluch nie sentymentalizuje tego czasu. Był okrutny. Ale młodość była młodością. Trzeba było się wyszumieć, wykrzyczeć, i tym samym zamanifestować gwałtowny sprzeciw wobec systemu.

Taki był Siczka i reszta zespołu, ale wokół tych młodych ludzi funkcjonowało normalne i nienormalne życie, normalne i nienormalne państwo.

Poza tym, to byli zwyczajni młodzi ludzie. Chcieli się kochać, spróbować wszystkiego, często eksperymentując na żywym organizmie.

Niedoskonały film Wiesława Palucha jest właśnie o tym, o żywiole młodości, która nie zamierza podporządkować się systemowi.

W tle wielka i mała polityka, intrygi, donosy, zdrady, na pierwszym planie jest jednak muzyka. Głos pokolenia. Głos wolności.

Wciąż słyszalny, ważny i potrzebny.

Łukasz Maciejewski