Duet Magdalena Nieć (tym razem także jako współreżyserka) oraz Mariusz Palej w ostatnich latach odmienili sytuację filmów familijnych w Polsce. Ta rzeczywistość była do niedawna smutna. Skazywaliśmy się z góry na przegraną w konfrontacji z Hollywood, z Disneyem, zapominając, że ciekawe filmy i seriale dla małoletniej publiczności powstają również w małych kinematografiach europejskich, a i polskie kino ma pod tym względem dobre tradycje (twórczość Jędryki, Maleszki czy Nasfetera).

Po transformacji ustrojowej, filmy dla dzieci pojawiały się jednak w polskich kinach coraz rzadziej, były realizowane na coraz niższym poziomie. W tym kontekście, dwie udane adaptacje popularnych młodzieżowych czytadeł Marcina Szczygielskiego, „Za niebieskimi drzwiami” i „Czarny młyn”, stanowiły wyłom. Palej (reżyseria) i Nieć (scenariusz, obsada) wprowadzili do rodzimego kina familijnego nową energię, za którą poszli inni (najnowszy hit - „Za duży na bajki”). O ile jednak obu adaptacjom prozy Szczygielskiego bliżej było do horroru, o tyle „Detektyw Bruno”, wyróżniony właśnie Złotym Lwiątkiem dla najlepszego filmu dziecięcego na festiwalu w Gdyni, to klasyczne kino przygodowe.

Scenariusz Marcina Ciastonia i Ewy Rozenbajgier bazuje na schemacie tego rodzaju kina. Ma być optymistycznie, wesoło, ale chwilami poważnie, a happy end powinien mieć wyraźny walor pedagogiczny i edukacyjny. Dzięki zaangażowaniu dobrych aktorów, przede wszystkim Piotra Głowackiego w roli tytułowej, ogląda się to wszystko z dużą satysfakcją.

„Detektyw Bruno” jest opowieścią o rezolutnym chłopcu, Oskarze (Iwo Rajski), mieszkającym w rodzinnym domu dziecka (z radością przywitaliśmy powrót na duży ekran Edyty Jungowskiej w roli matki zastępczej). Zafascynowany zagadkami detektywistycznymi, zaprasza do współpracy niezbyt sympatycznego aktora, Brunona Księskiego – w tej roli właśnie Piotr Głowacki. Księski przechodzi właśnie tąpnięcie kariery, jest w kiepskiej formie, ostatnią rzeczą, której chciałby się podjąć jest współpraca ze sprytnym ośmiolatkiem, podejmuje się jednak wyzwania. W jego przypadku chodzi o ratowanie nadwątlonej, nie bez powodu, reputacji, co zauważa z całym okrucieństwem jego menadżerka grana przez Dorotę Kolak.

Efekty tych starań są zgodny z przewidywaniami. W konwencji kina przygodowego adresowanego dla maluchów nie chodzi przecież o niespodzianki. Nieć z Palejem budują jednak ten świat z talentem, błyskotliwie, nienachalnie. Film ogląda się z przyjemnością. I to nie w kategorii „kino familijne”, ale po prostu jako dobre kino popularne. Dla dużych, średnich i małych. „Detektyw Bruno” przyniesie wam uśmiech.