Kompetencje medialne

Date of publication: 26.01.2016
Średni czas czytania 4 minutes
print

Tytuł: Kultura Popularna nr 3 (41)/2014, Kompetencje medialne

Autor: Mirosław Filiciak, Justyna Jasiewicz, Grzegorz Ptaszek, Maja Rynko, Marta Palczyńska, Dominika Czerniawska, Wojciech Fenrich, Piotr Toczyski, Monika Kaczmarek‑Śliwińska, Alek Tarkowski, Michał Danielewicz, Małgorzata Kisilowska, Anna Kęsicka, Marta Bierca, Anna Michniuk, Paulina Konieczna, Anna Pastwa, Małgorzata Anna Karczmarzyk, Jacek Mianowski, Łukasz Androsiuk, Bartłomiej Schweiger

Rok wydania raportu: 2014

Finansowanie: Szkoła Wyższa Psychologii Społecznej (SWPS)

Kompetencje medialne
Fot. Yoel Ben-Avraham, flickr, CC BY-NC-ND 2.0 galeria

Opis: Najnowszy numer czasopisma „Kultura Popularna” stanowi zwartą całość poświęconą kompetencjom medialnym. Zwrócono bowiem uwagę, że postępująca mediatyzacja życia codziennego wpływa także na współczesną kulturę. Choć wzrasta jednocześnie umiejętność korzystania z mediów, to jest to także źródłem wykluczeń. Publikacja podejmuje ten temat jako refleksję teoretyczną, popartą jednak empirią. Starano się usystematyzować samo pojęcie „kompetencji medialnych”, jak również metody ich pomiaru. W tomie zawarto m.in. treści dotyczące m.in. badań kompetencji informacyjnych, prawa autorskiego czy mediów społecznościowych.

Zasięg: Polska

Język: polski, angielski

Słowa kluczowe: Polska, media, mediatyzacja, kompetencje medialne, nowe technologie, Internet, media społecznościowe

                                                                                                                                                 

O RAPORCIE Z KRZYSZTOFEM STACHURĄ, SOCJOLOGIEM I PREZESEM FUNDACJI OŚRODEK BADAŃ I ANALIZ SPOŁECZNYCH, ROZMAWIAŁ STANISŁAW KRAWCZYK

Stanisław Krawczyk: Nie jest to zwarty raport, ale specjalny numer czasopisma. Czy zamieszczone w nim teksty mają jakiś wspólny mianownik?

Krzysztof Stachura: Niewątpliwie widoczna jest tu pewna narracyjna koncepcja. Z jednej strony mamy więc teksty, których autorzy redefiniują idee kompetencji (w tym: kompetencji medialnych), podsumowują dyskurs wokół kompetencji etc., a z drugiej strony w zbiorze opublikowano artykuły, które dotyczą określonych obszarów tematycznych, np. prawa autorskiego czy gier.

Przede wszystkim jednak istotne wydaje się to, że numer jako całość problematyzuje sam sposób myślenia o kompetencjach, zachęcając tym samym do przemyślenia ich natury i specyfiki. Dziś coraz wyraźniej widzimy, że o kompetencjach często lepiej jest myśleć w kategoriach relacyjnych niż uniwersalistycznych. Potrzebujemy różnych kompetencji medialnych w zależności od tego, w jakie układy społeczne jesteśmy włączeni czy zaangażowani.

Autorami numeru są reprezentanci różnych dziedzin w obszarze nauk społecznych: socjologowie, psychologowie, kulturoznawcy etc. W efekcie otrzymujemy więc ciekawy zbiór opracowań w zróżnicowany sposób traktujących kwestię kompetencji medialnych.

A czy można wskazać jakieś słabsze strony tego zbioru tekstów?

Problemem, od którego dyskurs o kompetencjach medialnych nie może się uwolnić, jest założenie – niekoniecznie wyrażane wprost – że media stanowią centrum życia społecznego. Widać to tutaj, ale też w wielu innych raportach badawczych, zwłaszcza tych poświęconych ludziom młodym. Moim zdaniem warto zwracać uwagę na tę mediocentryczność, ponieważ przyjmowanie takiego spojrzenia może być w znacznej mierze ograniczające.