Opis: Najnowszy numer czasopisma „Kultura Popularna” stanowi zwartą całość poświęconą kompetencjom medialnym. Zwrócono bowiem uwagę, że postępująca mediatyzacja życia codziennego wpływa także na współczesną kulturę. Choć wzrasta jednocześnie umiejętność korzystania z mediów, to jest to także źródłem wykluczeń. Publikacja podejmuje ten temat jako refleksję teoretyczną, popartą jednak empirią. Starano się usystematyzować samo pojęcie „kompetencji medialnych”, jak również metody ich pomiaru. W tomie zawarto m.in. treści dotyczące m.in. badań kompetencji informacyjnych, prawa autorskiego czy mediów społecznościowych.

Zasięg: Polska

Język: polski, angielski

Słowa kluczowe: Polska, media, mediatyzacja, kompetencje medialne, nowe technologie, Internet, media społecznościowe

O RAPORCIE Z KRZYSZTOFEM STACHURĄ, SOCJOLOGIEM I PREZESEM FUNDACJI OŚRODEK BADAŃ I ANALIZ SPOŁECZNYCH, ROZMAWIAŁ STANISŁAW KRAWCZYK

Stanisław Krawczyk: Nie jest to zwarty raport, ale specjalny numer czasopisma. Czy zamieszczone w nim teksty mają jakiś wspólny mianownik?

Krzysztof Stachura: Niewątpliwie widoczna jest tu pewna narracyjna koncepcja. Z jednej strony mamy więc teksty, których autorzy redefiniują idee kompetencji (w tym: kompetencji medialnych), podsumowują dyskurs wokół kompetencji etc., a z drugiej strony w zbiorze opublikowano artykuły, które dotyczą określonych obszarów tematycznych, np. prawa autorskiego czy gier.

Przede wszystkim jednak istotne wydaje się to, że numer jako całość problematyzuje sam sposób myślenia o kompetencjach, zachęcając tym samym do przemyślenia ich natury i specyfiki. Dziś coraz wyraźniej widzimy, że o kompetencjach często lepiej jest myśleć w kategoriach relacyjnych niż uniwersalistycznych. Potrzebujemy różnych kompetencji medialnych w zależności od tego, w jakie układy społeczne jesteśmy włączeni czy zaangażowani.

Autorami numeru są reprezentanci różnych dziedzin w obszarze nauk społecznych: socjologowie, psychologowie, kulturoznawcy etc. W efekcie otrzymujemy więc ciekawy zbiór opracowań w zróżnicowany sposób traktujących kwestię kompetencji medialnych.

A czy można wskazać jakieś słabsze strony tego zbioru tekstów?

Problemem, od którego dyskurs o kompetencjach medialnych nie może się uwolnić, jest założenie – niekoniecznie wyrażane wprost – że media stanowią centrum życia społecznego. Widać to tutaj, ale też w wielu innych raportach badawczych, zwłaszcza tych poświęconych ludziom młodym. Moim zdaniem warto zwracać uwagę na tę mediocentryczność, ponieważ przyjmowanie takiego spojrzenia może być w znacznej mierze ograniczające.