Opis: Raport ten jest pierwszą w Polsce próbą kompleksowego opisania stanu wiedzy o kompetencjach medialnych Polaków i zbudowania wizji rozwoju tych kompetencji w przyszłości. Identyfikuje on kluczowe zagrożenia, wyzwania i obszary działań związane z edukacją medialną i informacyjną w Polsce oraz wskazuje „białe plamy” w stanie wiedzy polskiego społeczeństwa w tym zakresie. Mówi o konieczności przygotowania i wdrożenia całościowego i komplementarnego programu edukacji medialnej i informacyjnej w naszym kraju.

Zasięg: Polska

Język: polski

Słowa kluczowe: Polska, cyfryzacja, edukacja medialna, edukacja informacyjna, kompetencje medialne

O RAPORCIE Z ALKIEM TARKOWSKIM, SOCJOLOGIEM I DYREKTOREM CENTRUM CYFROWEGO, ROZMAWIAŁ STANISŁAW KRAWCZYK

Stanisław Krawczyk: Rozmawiamy o raporcie, który jest częścią większego projektu.

Alek Tarkowski: Zgadza się – w obrębie projektu poświęconego edukacji medialnej powstał zarówno analityczny raport otwarcia, jak i katalog kompetencji. Chciałbym opowiedzieć o obu tych dokumentach, ponieważ wspólnie składają się one na bardzo dobrą praktykę. Z jednej strony na potrzeby prowadzonych działań stworzono raport badawczy, a w Polsce taka działalność często nie jest wcale wspierana wcześniejszymi opracowaniami. Z drugiej strony nie ograniczono się do diagnozy – nie zatrzymano się na raporcie, lecz przełożono go na pewne wdrożenie: program edukacji medialnej, który działa do dzisiaj i zaowocował między innymi Olimpiadą Cyfrową w szkołach.

Diagnoza sama w sobie oczywiście też jest potrzebna, ale uważam, że najcenniejsze (i najbardziej zasługujące na promocję) jest jej łączenie z praktycznymi działaniami. Powstały w ramach projektu katalog kompetencji stanowi model, na którego podstawie można na przykład budować scenariusze lekcji.

Jakie jeszcze znaczenie miał ten projekt?

Odegrał on istotną rolę w łączeniu myślenia o dwu procesach, edukacji medialnej i edukacji informacyjnej. Wcześniej były one rozdzielone pomiędzy Ministerstwo Edukacji Narodowej oraz instytucje digitalizacyjne, jak obecne Ministerstwo Cyfryzacji. W projekcie wskazano, że jest to jeden wspólny obszar, w którym mieszczą się na przykład zarówno kwestie bezpieczeństwa dzieci, jak i bardziej tradycyjne podejścia do edukacji medialnej, skupione choćby na interpretacji treści audiowizualnych. W ten sposób można sugerować instytucjom takim jak Narodowy Instytut Audiowizualny, że ich program nie dotyczy tylko – powiedzmy – odbioru treści, ale też na przykład krytycznego traktowania informacji.

Projekt pomógł nam też zauważyć, że kompetencje cyfrowe są bardzo bliskie kompetencjom medialnym. Były to więc badania ważne pod wieloma względami.