Pierwsze dwa dni były poświęcone osobom niewidomym i słabowidzącym, o których opowiadały Anna Żórawska i Monika Dubiel z Fundacji Kultury Bez Barier. Po pierwszej wymianie doświadczeń w Menorze - przestrzeni Muzeum POLIN, zanurzyliśmy się w całkowitą ciemność na Niewidzialnej Wystawie. To głębokie doświadczenie pomogło nam lepiej zrozumieć świat osób z dysfunkcją wzroku i otworzyć się na ich potrzeby. Przygotowało nas na kolejny dzień, po brzegi wypełniony treścią i ćwiczeniami. Pokonywaliśmy tajemniczy labirynt, próbując zorientować się w przestrzeni przy pomocy laski. Uczyliśmy się, jak być przewodnikiem dla osoby z dysfunkcją wzroku. Poznaliśmy etapy udostępniania kultury i otrzymaliśmy praktyczne wskazówki, jak je wdrożyć w swoich instytucjach. Mogliśmy też spróbować swoich sił w tworzeniu ścieżek dostępu - przygotowaliśmy próbkę audiodeskrypcji i własne materiały dotykowe do znanych dzieł sztuki.

Wstępem do świata ciszy, który poznawaliśmy trzeciego dnia szkolenia, była projekcja filmu „Dźwięki wściekłości”. Dokument wzbudził żywe emocje i otworzył dyskusję o bardzo niejednorodnej społeczności osób G/głuchych i słabosłyszących, a co za tym idzie – zróżnicowanych potrzebach. Więcej o historii, kulturze i sztuce osób Głuchych barwnie opowiedział Konrad Kozłowski. Obserwowaliśmy również tłumaczkę – Magdę Schromową – przy pracy i rozmawialiśmy o tym, jak ważna jest jej funkcja. Paulina Gul i Aleksandra Szorc przybliżyły nam środowisko osób słabosłyszących i zaprezentowały pomoce, które ułatwiają funkcjonowanie w instytucji kultury. W grupach przygotowywaliśmy również projekty kulturalnych wydarzeń i warsztatów dostępnych dla osób z dysfunkcją słuchu.

Ostatni dzień spędziliśmy w Muzeum Łazienki Królewskie, gdzie powitała nas Pani Dyrektor Izabela Zychowicz. Rozpoczęliśmy od spotkania z Grzegorzem Kozłowskim, który podzielił się osobistą historią o poznawaniu kultury przez osobę głuchoniewidomą. Później wzięliśmy udział w nietypowym oprowadzaniu w języku migowym – Daniel Kotowski zaangażował nas w odnajdowanie współczesnych tropów w Królewskiej Galerii Rzeźby. Na zakończenie Olga Michalik – koordynator dostępności w Muzeum – oprowadziła nas po przestrzeni, wskazując na udogodnienia dla osób z niepełnosprawnością i zainspirowała opowieścią o różnorodnych, włączających projektach. Zaprosiła nas również na warsztaty w Królewskiej Formierni, które prowadzi także z osobami z dysfunkcją wzroku i słuchu. Każdy z nas wykonał gipsową mini-rzeźbę, którą zabraliśmy jako pamiątkę z tego potrzebnego, dynamicznego spotkania!