Dzień 1, 6 czerwca

11.30-12.45 -  Zbiórka, Pałac Kultury i Nauki (parking od strony Kinoteki). Wyjazd od Radziejowic. Przyjazd i zakwaterowanie.

13.00-14.00 - Obiad 

14.00-18.00 Charakterystyka młodzieży jako niejednorodnej grupy

 Żyjemy w czasach, w których jednocześnie każdy może dowolnie kreować swój wizerunek, budować światopogląd oraz, używając Goffmanowskiej metafory, przymierzać rozmaite maski. Dotyczy to także młodzieży, a może należałoby powiedzieć, że przede wszystkim młodzieży, ze względu na etap kształtowania się jej osobowości, co zresztą charakterystyczne jest dla okresu dojrzewania.

Paradoksalnie globalny dostęp do Internetu (pod tym pojęciem rozumiemy także dostęp do kultury, z której młodzi najczęściej korzystają za pośrednictwem sieci) sprawiły, że z jednej strony nastolatkowie i nastolatki są do siebie podobni, z drugiej zaś strony, diametralnie się do siebie różnią. Naszym zdaniem, w pewnym uproszczeniu, istnieje globalny zespół cech charakterystycznych dla młodych ludzi. Jednocześnie ów zespół cech zawiera w sobie setki, o ile nie tysiące różnych propozycji, z których młodzi ludzie na zasadzie patchworku wybierają i składają sobie elementy. Część z tych wybranych elementów ma charakter chwilowy i jest wynikiem określonych mód, sytuacji społeczno-politycznych, ekonomicznych, rodzinnych, szkolnych, koleżeńskich, stratyfikacyjnych i psychologicznych, część zaś na stałe wpisuje się w całą życiową charakterystykę danego człowieka. W tej części warsztatu postaramy się scharakteryzować ten globalny „zespół cech”, z których młodzi ludzie składają siebie i wyobrażenia o sobie samych.  

18.00 Kolacja

Dzień 2, 7 czerwca

8.00 - Śniadanie 

9.00 - 11.00 Specyfika animacji kulturalnej młodzieży

Współczesna animacja kulturalna, szczególnie ta skierowana do młodzieży, powinna zostać możliwie dobrze zindywidualizowana. Biorąc pod uwagę, że w lokalnych warunkach nie możemy naszą ofertą dorównywać doinwestowanym w milionach dolarów parkom rozrywki, superprodukcjom kinowym, grom komputerowym, platformom VOD, itd. musimy zaoferować odbiorcy lub odbiorczyni ofertę atrakcyjną na tyle, aby zrekompensowało im to zmysłową przyjemność komercyjnej rozrywki i jednocześnie było konkurencyjne wobec komercyjnym strategiom angażowania ludzi w kulturę i rozrywkę. Szansę widzimy właśnie w indywidualizacji i intelektualnym ukierunkowaniu przekazu. Jeżeli odbiorca lub odbiorczyni poczuje, że oferta kulturalna skierowana jest właśnie do niej lub do niego oraz ukierunkowana na jego lub jej potrzeby intelektualne, uzna ją za wartościową, co w konsekwencji przyczyni się do aktywnego w niej uczestnictwa. Animacja kulturalna musi zatem sprostać pewnemu paradoksowi, z jednej strony odnosić się do konkretnych potrzeb odbiorców i odbiorczyń, z drugiej zaś być na tyle uniwersalna, aby zaangażowało się w nią jak najwięcej osób. W pierwszym panelu szkolenia pokazujemy swego rodzaju zespół cech charakterystycznych, z których na zasadzie patchworkowej tkane są poglądy i preferencje młodych ludzi. Umiejętne czerpanie z tego zbioru pozwoli w pewien sposób na rozwiązanie wspomnianego paradoksu. Podczas warsztatu pokażemy, w jaki sposób indywidualizować przekaz skierowany do młodzieży, odnosić się do ich potrzeb. A nade wszystko, jak dawać im możliwość aktywnego działania, możliwość intelektualnej i artystycznej ekspresji. Wiemy już przecież, że współczesny odbiorca kultury, to nie tylko bierny konsument, ale czynny twórca znaczeń, a nawet niekiedy twórca tekstów kultury.

11.00-14.00 Młodzież jako uczestnik, odbiorca i twórca kultury

Współczesny odbiorca kultury, a w szczególności młodzież, to nie tylko bierny obserwator, a nawet nie tylko analityk i interpretator kultury. Uczestnictwo w kulturze nie jest dziś wystarczające, jeżeli ogranicza się do tzw. konsumpcji (choć uważamy to określenie za deprecjonujące udział w kulturze, gdyż nawet mało zaangażowane uczestnictwo wymaga uruchomienia choćby skromnych procesów interpretacyjnych). W kształceniu szklonym młodzieży wciąż nie przykłada się wystarczającej wagi do kształtowania kompetencji krytycznego myślenia. Ponadto, młody człowiek zmuszony jest do ciągłego interpretowania informacji, którymi bombardowany jest zarówno w przestrzeni wirtualnej, jak i realnej, co prowadzić może do przebodźcowania, a w konsekwencji drastycznie obniża krytycyzm. Biorąc pod uwagę swego rodzaju przebodźcowanie oraz możliwości percepcyjne wynikające z hierarchicznego przyswajania wiadomości, dobór przyswajanych treści z jednej strony jest starannie przemyślany, z drugiej zaś, co zresztą naturalne choćby dla odbioru przekazów reklamowych, zautomatyzowany. Można zatem powiedzieć, że młody człowiek jest zarówno konsumentem jednych treści, jak i wnikliwym analitykiem i interpretatorem innych tekstów kultury. Jest twórcą znaczeń, często alternatywnych lub wręcz opozycyjnych wobec odczytań zakładanych przez twórców lub tzw. Interpretacji kanonicznych, co wydaje się szczególnie cenne, a charakterystyczne przecież dla krytycznego myślenia. Odczytania opozycyjne często są wynikiem indywidualnego doboru elementów patchworkowych, o czym mówimy w pierwszej części szkolenia. Zdemokratyzowanie przestrzeni Internetu sprawiło, że każdy może być dzisiaj twórcą kultury, czy to na poziomie produkowania znaczeń interpretacyjnych, czy to na poziomie wytwarzanych treści. Biorąc pod uwagę różnego typu pokusy twórcze i interpretacyjne stojące przed młodym człowiekiem aspirującego do roli animatora, należy tak dostosować wybór tekstów do pracy, aby być dla młodych zarówno mentorem i przewodnikiem, a jednocześnie krytykiem, z którym będzie mógł spierać się na poziomie produkcji nowych znaczeń. W końcu należy dostarczyć mu narzędzi, aby kierowany poczuciem sprawczości, mógł swobodnie produkować własne treści udostępnione później (najczęściej) w Internecie. Ponadto trzeba dołożyć wszelkich starań, aby były to treści jak najwyższej jakości przy jednoczesnym uwzględnieniu indywidualnych wyborów młodych ludzi. 

14.00-16.00 Obiad/zwiedzanie Radziejowic 

16.00-18.00 Komunikacja i promocja działań skierowana do młodzieży

Blok poświęcony komunikacji i promocji działań skierowanych do młodzieży oparty zostanie na trzech filarach.

1. Pozytywne i neutralne wykorzystanie błędów poznawczych w komunikacji i promocji.
2. Metoda E.A.S.T.
3. Kontekstualizacja treści promocyjnych.
Ad. 1. Odwołamy się tutaj do uniwersalnego modelu sposobu myślenia dwutorowego, z jednej strony zautomatyzowanego, z drugiej strony krytycznoanalitycznego.
Ad. 2. E.A.S.T to akronim czterech przymiotników-wyznaczników, których powinni trzymać się twórcy przekazu w promocyjnych: Easy, Attractive, Social, Timely. Jest to prawdopodobnie najprostsza i jednocześnie najbardziej skuteczna metoda budowania komunikatów promocyjnych skierowanych do młodzieży. Jednocześnie jest ona nastawiona na media społecznościowe, a więc główne źródło wiedzy i informacji, które zgodnie z badaniami jest najczęściej wykorzystywane przez współczesnych nastolatków (i młodych dorosłych).
Ad 3. Przedstawimy różnicę pomiędzy kampanią promocyjną i strategią wizerunkową w mediach społecznościowych. Opowiemy o uniwersalnej metodzie kontekstualizacji wpisującej się w popularne dla młodych ludzi święta, wartości oraz emocje. 

18.00 Kolacja 

Dzień 3, 8 czerwca 

09.00-12.00 Projektowanie oferty metodą Design Thinking 

Design Thinking jest dziś prawdopodobnie najbardziej uniwersalną metodą projektowania różnego typu rozwiązań praktycznie we wszystkich branżach na całym świecie. Zastosowanie go do projektowania oferty kulturalnej jest zatem naturalną konsekwencją wynikającą z korzystania z najlepszych inspiracji wywodzących się z branży IT. Można więc przyjąć, że jeżeli ta metoda projektowania sprawdziła się w usługach potentatów takich jak Google czy Apple, sprawdzi się także w projektowaniu różnego typu „usług kulturalnych” dla młodzieży. Przede wszystkim najważniejszym etapem projektowania w tym przypadku będzie empatyzacja. Po części praca z nią związana została już wykonana w pierwszym, patchworkowym panelu szkolenia. Poznanie osoby, dla której projektowana jest oferta, wydaje się być kluczowe dla powodzenia przedsięwzięcia. Chcemy tu podkreślić raz jeszcze, że projektowanie zajęć dla wszystkich, jest tak naprawdę projektowaniem dla nikogo. Na dalszym etapie pracy projektowej, mianowicie określaniu potrzeby lub problemu młodego odbiorcy kultury, konieczna jest refleksja nad jego sytuacją, refleksją uwzględniającą różne aspekty życia nastolatka lub nastolatki. Wbrew pozorom, w przypadku kultury nie są to tylko wybory natury estetycznej czy ideologicznej. Uczestnictwo (czynne — tworzenie nowych tekstów kultury lub pozornie bierne — np. słuchanie, oglądanie wymagające uruchomienia aparatu interpretacyjnego) w wydarzeniach kulturalnych może także odnosić się do potrzeb i problemów wynikających z sytuacji szkolnej, domowej, społecznej. W projektowanej ofercie postaramy się uwzględnić się je wszystkie. Trzeci etap projektowania metodą Design Thinking to generowanie pomysłów na rozwiązanie problemów młodych ludzi lub zaspokojenie ich potrzeb, które określone zostały na poprzednim etapie pracy projektowej. Biorąc pod uwagę, że nasza oferta, przede wszystkim ze względów ekonomicznych, nie może konkurować z najnowszymi produkcjami np. Disneya, należy wykazać się kreatywnością, aby młody człowiek chętnie zaangażował się w działanie. Można zatem przyjąć, że generowanie pomysłów będzie w tym przypadku sięganiem do najgłębszych zasobów pomysłowości, a następnie sprowadzaniem ich do możliwości ekonomicznych i organizacyjnych. Po wyborze jednego rozwiązania przyjdziemy do przedostatniego etapu projektowania – tworzenia prototypów wydarzenia, a więc szczegółowego rozpisania, co podczas danego wydarzenia będzie się działo, kto będzie odpowiedzialny za poszczególne etapy realizacji, w końcu - kto za nie zapłaci. Kiedy nasze wydarzenie będzie już gotowe, przejdziemy do etapu testowania, które w sytuacji warsztatowej polegać będzie na zaprezentowaniu przygotowanej oferty, tak aby jak najskuteczniej dotrzeć z przekazem do potencjalnych młodych odbiorców.

12.00-13.00 Dobre praktyki z sektora kultury

Podczas warsztatu zaprezentujemy projekt pt. „Polski punkt widzenia 
-Malarskość filmu”, który współtworzymy już od trzech lat wraz z Muzeum Kinematografii w Łodzi (projekt corocznie dofinansowywany ze środków MKDNiS). Wybór tej dobrej praktyki pracy z młodzieżą podyktowany jest otwartym podejściem do różnych form sztuki: malarstwa, filmu i literatury. W ramach działań wchodzących w skład „Malarskości filmu” wchodzą:

1) projekcja filmu zainspirowanego dziełami malarskimi;
2) pogadanka heurystyczna uzupełniona prezentacją obrazów malarskich oraz ewentualną refleksją historycznoliteracką;
3) wprowadzenie teoretyczne dostarczające narzędzi interpretacyjnych umożliwiających analizę i interpretację różnych tekstów kultury;
4) analizę znaczeniotwórczą tekstu filmowego i malarskiego;
5) czynne działanie twórcze w zakresie przygotowanego inspirowanego „żywego kadru” z materiałów plastycznych lub remiksu graficznego w formie cyfrowej — teksty kultury tworzone przez młodzież są reinterpretacją dzieł obejrzanych podczas zajęć; 
6) inspirowana André Malraux „galeria bez ścian”, w której zamieszczone są fotografie przygotowanych przez młodych ludzi tekstów kultury lub stworzone przez nich remiksy. Projekt zakłada także uczestnictwo osób z niepełnosprawnościami, co jest niezwykle istotne zarówno ze względów społecznych, jak i wynikających z obostrzeń ustawodawczych.

Wielowymiarowy charakter przedsięwzięcia pozwala pokazać, jak łączyć różne elementy działań kulturowych w jednym działaniu projektowym. Ponadto w skróconej formie zaprezentujemy ciekawe projekty kulturalne skierowane do młodzieży, a realizowane przez: Centralny Gabinet Edukacji Filmowej oraz Stowarzyszenie Edukacyjno-Kulturalne Venae Artis (Ogólnopolski konkurs dla młodzieży „Dwa srebrne ekrany” z lat 2011–2019).

13.00-14.00 Obiad i powrót do Warszawy