Zastanawialiście się kiedyś, dlaczego mówi się ZŁOIĆ komuś SKÓRĘ, kiedy ma się na myśli tęgie lanie? ZŁOIĆ to dokonany odpowiednik czasownika ŁOIĆ, który powstał od rzeczownika ŁÓJ i dawniej oznaczał ‘smarować łojem’. To od tego znaczenia powstało drugie – najpierw przenośne, a później pełnoprawne, leksykalne – ‘bić, okładać kogoś czymś, sprawiać komuś lanie’. Dawniej opiekunowie nie obchodzili się zbyt łagodnie z wychowankami; często gęsto dostawało się lanie i to nie byle jakie: chłosta rzemienną dyscypliną nie należała do rzadkości. Po dotkliwej chłoście pozostawały na pupie i plecach piekące pręgi, które smarowano łojem (najłatwiej dostępnym tłuszczem), żeby złagodzić ból. Stąd właśnie przejście znaczeniowe: łoić ‘smarować łojem’ > łoić ‘bić tak, żeby trzeba było smarować łojem’.