Tworzenie skrótów tytułów ustaw nie jest „nauką łatwą ani małą”, a to dlatego, że w tworzeniu skrótów od połączeń wielowyrazowych obowiązuje zasada stawiania lub niestawiania kropki w zależności od tego, jakimi literami rozpoczynają się kolejne wyrazy tego połączenia (tj. jeśli każdy z kolejnych wyrazów zaczyna się literą spółgłoskową – stawiamy tylko jedną kropkę: na samym końcu skrótu (np., ww., ds., cdn., itp., itd.), jeśli zaś którykolwiek z kolejnych wyrazów zaczyna się literą samogłoskową, to stawiamy kropkę po każdej literze skrótu – i nie stawiamy spacji po tych wewnętrznych kropkach: p.o., n.e., p.n.e., k.p.a.). Kiedy zatem piszemy tekst, w którym – ze względu na miejsce – musimy utworzyć skróty wymienionych na początku tekstu nazw ustaw, żeby móc się nimi posługiwać zamiast długich tytułów, musimy skrzętnie wynotować w rządku pierwsze litery nazw tytułu ustawy, a następnie – jeśli któraś z nich (poza pierwszą!) jest samogłoską – starannie porozdzielać je kropkami. Skracamy zatem np.: ustawa o zasadach prowadzenia polityki rozwoju – u.o.z.p.p.r. lub uzppr. (przyimek „o” możemy pominąć, co niekiedy pozwala uniknąć kłopotliwego zapisu z kropkami). Gdy skracamy bardzo długie nazwy, typu ustawa o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, lepiej jest stosować zapis niepełny (z wielokropkiem lub bez niego): ustawa o ochronie zdrowia zwierząt / ustawa o ochronie zdrowia zwierząt... (skrót u.o.z.z.o.z.ch.z.z. byłby nieczytelny i niewygodny). Skracając tytuły ustaw mające postać: ustawa – Prawo łowieckie, ustawa – Prawo o ruchu drogowym, pomija się wyraz „ustawa” i skraca się albo cały pozostały tytuł, albo sam wyraz „prawo”, a więc: pł. lub pr. łowieckie, p.o.r.d. lub prd., lub pr. o ruchu drogowym.