Nazwiska Oczko i Oko należą do tej samej grupy deklinacyjnej, co omawiane niedawno nazwiska Pudełko i Wiaderko. Jeśli zatem Oczko i Oko są nazwiskami mężczyzn, odmieniają się według paradygmatu żeńskorodzajowego jak nazwiska Kościuszko czy Matejko.

Poprawnie zatem: Oczko – Oczki, Oczce, Oczkę, z Oczką, o Oczce, np. ulica Wojciecha Oczki, tablica poświęcona Wincentemu Oczce, gościć na antenie trenera siatkarskiego Jakuba Oczkę, rozmowa z trenerem Oczką, praca dyplomowa o Wojciechu Oczce.

Teoretycznie nazwisko Oko również powinno być odmieniane według tego samego wzoru. Jednakże w przypadku tak krótkich nazwisk jak Oko w praktyce zaleca się pozostawienie formy mianownikowej we wszystkich przypadkach zależnych, czyli nieodmienianie nazwiska. Formy (poprawne formy) przypadków zależnych tak bardzo różniłyby się bowiem od mianownika, że trudno byłoby rozpoznać w nich postać podstawową. Zamiast zatem odmieniać: Oko – Oki, Oce, Okę, z Oką, o Oce, lepiej pozostawić nazwisko Oko bez odmiany: pan Oko – pana Oko, panu Oko, pana Oko, z panem Oko, o panu Oko.