Mówimy BZDURA, kiedy słyszymy coś, w co nie wierzymy i co wydaje się nam głupie, niedorzeczne i niepoważne. Kiedyś BZDURA mówiono też o człowieku, który wygadywał niestworzone historie, mówił głupio albo od rzeczy. O kimś takim mówiło się też, że „puszcza wiatry ustami” – a to powiedzenie świetnie oddaje etymologię BZDURY. Rzeczownik BZDURA pochodzi bowiem od czasownika BŹDŹIĆ, czyli ‘wydzielać gazy; puszczać bąki’, tym zaś, który wprowadził BZDURY do literatury był nie kto inny jak nasz znamienity noblista Władysław Stanisław Reymont.