Lwowska recenzentka fotografii Georga Borysowskiego – Swietłana Mokina, określiła jego sposób postrzegania rzeczywistości jako „czuły obiektyw”. Fotograf z upodobaniem porusza się po Ukrainie prowincjonalnej. Poznaje ludzi wiodących skromne życie, często według staroświeckich reguł, które nie mają szans w zderzeniu ze współczesnością modernizującej się Ukrainy. W spojrzeniu Georga Borysowskiego świat ten nabiera uniwersalnego znaczenia. Natomiast warsztat fotograficzny artysty w swoisty sposób sakralizuje go. Klasyczne czarno-białe fotografie i mocna kompozycja stanowią obok światłocienia podstawowy sposób wyrazu. Zmiękczenia czy rozmycia zacierają granicę między ograniczonym i konkretnym, a nierzeczywistym i ponadczasowym.

Osobne miejsce w twórczości Georga Borysowskiego zajmuje Lwów – miasto rodzinne i stale obecne w jego pracach. Lwów Borysowskiego jest osobisty,  pełen zapomnianych zaułków, rozpadających się kamienic i podwórek, na które nigdy nie zawitają turyści.

Jest to też Lwów polski, o którym Georg Borysowski mówi: „Lwów dla nas Polaków jest miastem szczególnym. Każdy jego kamień, chropawość murów, blask nocnych latarni prześwitujących przez letnie liście czy linie niewiarygodnie pięknych balkonów lwowskich noszę w sobie. Wyjeżdżając do Chicago, gdzie obecnie również mam swoją pracownię, pamiętam każdy zaułek mojego miasta. Wyłania się pod powieką obrazami powstającymi z podświadomości...”.

Prezentowane na wystawie w Kordegardzie prace pochodzą z cyklów tematycznych: „Cmentarz w Demni”, „Jarmark w Karpatach”, „Picie piwa”, „Lwów okolice Ormiańskiej”, „Samotność małego człowieka”, „Drewniana architektura Karpat”, „Krzyże”.

Wystawa zostanie otwarta w piątek, 13 maja o godzinie 18.00 i potrwa do 5 czerwca.

Wstęp wolny.

Georg Borysowski urodził się w 1941 roku w rodzinie polskiej, we Lwowie. Zaczynał jako fotograf prasowy, obecnie współpracuje z odradzającymi się polskimi mediami we Lwowie. Poświęcił się fotografii artystycznej tworząc cykle tematyczne: „Symfonia Lwowska”, „Dawny Krzemieniec”, „Którzy zostali”, „Ludzie Gór”, „Wierzby”, „Skały w Uryczu”. Jest członkiem Związku Fotografików Ukrainy i Związku Polskich Artystów Fotografików. Został dwukrotnie uhonorowany prestiżowymi tytułami przez Międzynarodową Federację Fotografii Artystycznej (FIAP). Po raz pierwszy w 1982 roku (ARTISTE FIAP), po raz drugi w roku 1995 (EXCELENCE FIAP). Jego prace prezentowane były w 41 państwach na 5 kontynentach. Znajdują się w kolekcjach muzeów Polski, Hiszpanii, Francji, Włoch, Węgier, Czech, Słowacji, Niemiec.