Uzasadniając rolę „wiedzy o kulturze” w kształceniu ogólnym młodzieży licealnej, autor koncentruje się na trzech zagadnieniach: celach nauczania i charakterze tego przedmiotu, jego treściach programowych i warunkach skuteczności edukacji w tym zakresie. Za główne cele nauczania przedmiotu „wiedza o kulturze” uważa: dostarczanie podstawowych wiadomości dotyczących istoty i zakresu kultury oraz jej roli w życiu człowieka i narodów a także rozbudzanie wśród uczniów zainteresowania problemami kultury i ukierunkowanie ich samokształcenia. Proponowany zakres przedmiotu obejmuje pięć obszarów tematycznych na które składa się siedemnaście tematów, które można rozbić na jeszcze bardziej szczegółowe zagadnienia. Obszary te to: treść i zakres pojęcia kultura; podstawowe pojęcia dotyczące kultury; tradycja i dorobek w rozwoju kultury; kultura w życiu człowieka; kultura w życiu narodów. Autor świadomie pominął tu problematykę wychowania estetycznego realizowaną w ramach zajęć z języka polskiego, plastyki i muzyki. Niezależnie od podstawowego, obligatoryjnego dla wszystkich uczniów materiału nauczania, program powinien, zdaniem autora, stwarzać możliwość realizowania dodatkowych, fakultatywnych bloków tematycznych uwzględniających specyfikę szkoły, kwalifikacje nauczyciela i zainteresowania uczniów. Czynnikiem, który ma największy wpływ na skuteczność edukacji są kompetencje merytoryczne i metodyczne nauczyciela oraz jego postawa. Dobrze byłoby, oczywiście, aby przedmiot ten prowadzony był przez absolwentów kulturoznawstwa czy kierunków pokrewnych, ale nie jest to wymaganie konieczne.