„Nie jest to (...) klasyczna rozprawa doktorska (…) [ale] esej, książka – niepozbawiona elementów naukowych, książka zresztą znakomita o sposobie funkcjonowania telewizji. Zmierza do odpowiedzi na pytanie, jak zagospodarować wolny czas poprzez telewizję w perspektywie Gadamerowskich kategorii gry, symbolu i święta. Nie ma w niej hipotezy porządkującej wiedzę na temat przedmiotu badań, nie ma przedstawienia stanu badań nad omawianym zagadnieniem, nie ma nawet próby uszczegółowienia, czym w ogóle jest telewizja czy próby wskazania metody, jaką autor będzie się posługiwał, nie mówiąc już o krytycznej ocenie przytaczanych poglądów. Wydaje się jednak, że te wszystkie <<braki>> są celową <<metodą>> i właściwym sposobem mówienia o telewizji i jej wpływie na człowieka w sposób nietuzinkowy (…). Z całą pewnością jest to cenna refleksja nad naturą funkcjonowania telewizji i kultury współczesnej”. (ks. prof. dr hab. Witold Kawecki)

„Tekst jest ogromnym ambitnym esejem, stopniowo osaczającym temat, który jest dla autora bardziej tematem poetycko-filozoficznym niż przedmiotem naukowego poznania, zmierza więc
ku oryginalnej intuicyjnej i syntetycznej wizji, ku celebracji telewizji jako czegoś, co przydarzyło się ludziom jako gatunkowi...". (prof. Wincenty Grajewski)