Małgorzata Budzowska podejmuje ją w perspektywie tekstów uznawanych w tradycji europejskiej za fundamentalne. W centrum jej rozważań znalazła się mianowicie mityczna postać Fedry w kolejnych odsłonach: w tragediach Eurypidesa, Seneki i Racine’a, interpretowanych przez pryzmat ówczesnych koncepcji psychologicznych, etycznych i estetycznych.