Słowo WIKING zapisujemy małą literą: wiking. Nie jest to nazwa etniczna – wiking to nie członek plemienia wikingów ani przedstawiciel narodu, wiking to ‘skandynawski rozbójnik i zdobywca, członek drużyn, które w VIII–XII w. podejmowały odległe wyprawy morskie do krajów zachodniej i południowej Europy’ i dlatego wiking zapisujemy tak samo jak pirat. Mimo że współczesna literatura i sztuka, zwłaszcza filmowa, skłonna jest przedstawiać wikingów i piratów jako barwnych, swawolnych i łobuzowatych, a jednak sympatycznych rozrabiaków, nie należy zapominać, że piraci byli wyspecjalizowanymi morskimi bandytami, dokonującymi krwawych rozbojów i mordów, natomiast wikingowie – w czasach, gdy Polska pod przewodem Mieszka I przyjmowała chrzest – grabili, łupili i podbijali kraje, do których docierali drogą morską (sto lat przed Mieszkiem na północy skolonizowali Islandię i na południu zagrozili Bizancjum, zaś około 1000 roku opanowali całą Anglię).