WAGARY to rzeczownik o łacińskim źródłosłowie. Pochodzi od łac. czas. vago, vagare 'wałęsać się, tułać' lub vagor, vagari 'bezładnie biegać, błąkać się, tułać, wałęsać'. Innym szkolnym zapożyczeniem z łaciny są WAKACJE - od łac. vacatio, vacationis 'zwolnienie'. Zapożyczenia z języka łacińskiego, czyli latynizmy, zwykle kojarzy się ze stylem naukowym, warto jednak pamiętać, że wiele latynizmów to wyrazy tematycznie związane ze szkołą (sam rzecz. SZKOŁA też jest przecież zapożyczeniem z łaciny - od łac. schola, scholae 'szkoła'; w łacinie schola oznaczało też 'nisza w łaźni, w której czekano na kąpiel lub odpoczywano po kąpieli' i w której rozmawiano na różne tematy, stąd kolejne znaczenie łac. schola 'sala, klub'). Warto też pamiętać, że dzień wagarowicza to nie święto państwowe czy kościelne, tylko uczniowski zwyczaj, dlatego połączenie: dzień wagarowicza piszemy małymi literami.