Jakieś pięćset lat temu PLECY nie oznaczały całych pleców, czyli tylnej strony tułowia od karku do pupy, tylko samą górę dzisiejszych pleców, czyli obie łopatki. Do tego miały formy liczby pojedynczej, i to występujące aż w trzech rodzajach! Był więc ten PLEC, była ta PLEC i ta PLECA, i było to PLECE. Dzisiejsza forma PLECY to dawna postać liczby podwójnej rzeczownika nijakiego PLECE: łopatki były dwie, występowały zawsze w parze, więc ta forma była najczęściej używana. Z czasem znaczenie się rozszerzyło na cały tył tułowia i w takim występowało już na początku XVIII w. Pod koniec tego stulecia, w podręcznikach Komisji Edukacji Narodowej próbowano przywrócić dawne znaczenie: „Zoologia dla szkół narodowych” z 1789 r. podaje, że „Grzbiet bliżej karku zowie się plecami”. Jak było, tak było, dziś warto pamiętać, że słowo PLECY to plurale tantum, czyli wyraz mający wyłącznie formy liczby mnogiej – liczymy więc: dwoje, troje, czworo pleców (a nie: dwa, trzy, cztery plecy) – i że współczesna poprawna postać dopełniacza to PLECÓW (a nie: plecy ani: plec).