PŁATNERZA nie należy mylić ani z PŁATNIKIEM, ani z PŁANETNIKIEM. PŁATNERZ w ogóle nie ma nic wspólnego ani z płaceniem, ani z płanetami (jak niegdyś zwano planety). Wyraz PŁATNERZ pochodzi od niemieckiego określenia Plattner – niemieckie platt oznacza ‘płaski’, więc Plattner to dosłownie „ten, kto czyni coś płaskim; klepacz”. I tym właśnie zajmował się PŁATNERZ: wyklepywaniem zbroi i wykuwaniem mieczy. PŁATNERZ to inaczej zbrojownik, miecznik – ‘rzemieślnik wyrabiający z metalu zbroje, tarcze, hełmy, a także białą broń’. Współcześnie PŁATNERZ to słowo historyczne, bo takiego zawodu już nie ma. W średniowieczu PŁATNERZE z łączonych płyt metalowych wykonywali całe zbroje dla ludzi i dla koni, a także elementy zbroi, takie jak tarcze, hełmy, przyłbice, nagolenniki, naramienniki, rękawice, szyszaki czy kolczugi. Od XVI wieku zanika jazda pancerna, więc i PŁATNERZE muszą się przebranżowić: zamiast ciężkich zbroi (pamiętajcie: ta zbroja – tej zbroi – tych zbroi – w zakończeniu dopełniacza tylko jedno i!) dla koni i jeźdźców zaczynają wyrabiać przede wszystkim broń, oczywiście białą: miecze, szable, szpady.