Rzeczownik LATO, w formie liczby pojedynczej oznaczający dziś najcieplejszą porę roku, a w formie liczby mnogiej uzupełniający deklinację rzeczownika ROK, od najdawniejszych czasów w zasadzie nie zmienił znaczenia. Zmienił się natomiast okres, któremu odpowiada nazwa LATO. W czasach prasłowiańskich LATEM (które wówczas miało postać *lěto) określano najprawdopodobniej cały okres wegetacji i uprawy roślin, a więc od zejścia śniegu do ponownego nastania zimy, czyli i wiosnę, i lato, i wczesną jesień. Stąd też szersze, używane jeszcze w staropolszczyźnie, znaczenie słowa LATO – ‘cały rok’ – które do dzisiaj zachowało się tylko w formie liczby mnogiej LATA. O tym, że LATO było i jest naszą ulubioną porą roku świadczy potoczne, ale stare przysłowie A JA NA TO JAK NA LATO, czyli ‘bardzo, ale to bardzo chętnie’.