KONWISARZ to jeszcze trudniejsze (to znaczy: mniej zrozumiałe) słowo niż omawiany niedawno LUDWISARZ. W różnym czasie różnie był zawód KONWISARZA pojmowany: albo był to odrębny rzemieślnik, zajmujący się wyrobem i obróbką przedmiotów przede wszystkim z cyny, ale również ze spiżu lub z miedzi, albo „podgatunek” ludwisarza – taki „ludwisarz od mniejszych przedmiotów metalowych”. KONWISARZ wykonywał więc kielichy, puchary, garnki i konwie, w ogóle rozmaite naczynia cynowe, a niekiedy także miedziane lub spiżowe. Nazwa KONWISARZ zarówno ze względu na znaczenie, jak i ze względu na postać wyrazu może kojarzyć się ze słowem KONEW (w końcu konwie były kiedyś głównie cynowe), ale od niego nie pochodzi. Oba słowa: KONEW i KONWISARZ (dawniej: konwisar, kongisar, kongiser, kangiser) zapożyczone zostały niezależnie od siebie z języka niemieckiego: KONEW od Kanne, a KONWISARZ od Kannengiesser / Kannengießer – dosłownie „odlewnik konwi” (Kanne ‘konew; kanka; dzbanek’, giessen / gießen ‘lać, napełniać, odlewać’).