Kiedy zaczniemy szukać BŹDZIĄGWY po słownikach, to okaże się, że dotarcie do jej właściwego znaczenia wcale nie jest takie proste. Większość współczesnych słowników poprzestaje na definicji BŹDZIĄGWY jako obelgi: BŹDZIĄGWA ‘obraźliwie o kobiecie, dziewczynie’. Ale jakie jest pierwotne znaczenie tego dźwięcznego słowa?

„Bździągwa to regionalna nazwa pluskwy; takie znaczenie rejestruje np. „Słownik języka polskiego” pod red. J. Karłowicza, A. Kryńskiego i W. Niedźwiedzkiego (t. I, Warszawa 1900, s. 251). Znaczenie to jest i współcześnie żywe w gwarach ludowych. Z dzieciństwa pamiętam, że tak nazywano na wsi też plusknię, zwaną też potocznie jagodziakiem albo pluskwą ogrodową. Charakterystyczną cechą tego owada, co zapowiada jego nazwa, jest brzydka woń” – pisał prof. Walery Pisarek w odpowiedzi na pytanie skierowane do Rady Języka Polskiego. BŹDZIĄGWA należy do tej samej rodziny wyrazowej, co czasowniki BŹDZIĆ i ZEBŹDZIĆ SIĘ, a także rzeczowniki BŹDZINA, BŹDZIUCH, BŹDZIAK czy BŹDZIUK. W XIX-wiecznej polszczyźnie słowa te niosły znaczenie związane z „cichym puszczaniem bąków”. Za „głośne smrodzenie” odpowiedzialna była rodzina wyrazowa czasownika PIERDZIEĆ. Obie niezbyt ładnie pachnące rodziny wyrazowe sięgają rodowodem prasłowiańszczyzny, a ich liczni krewni zasiedlają rozmaite języki słowiańskie.