Mówimy: Czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal – i to powiedzenie dość dobrze oddaje sens ZAZDROŚCI i genezę jej nazwy. ZAZDROŚĆ, w staropolszczyźnie występująca też pod postaciami ZAZROŚĆ, ZAZDROĆ, a nawet ZAZROĆ, to albo ‘uczucie niepokoju o wierność drugiej osoby’, albo ‘uczucie żalu spowodowane pragnieniem posiadania tego, co ma ktoś inny’. ZAZDROŚĆ pochodzi od prasłowiańskiego czasownika *za-zьrěti ‘zajrzeć’. ZAZDROŚĆ to zatem takie ZAJRZENIE: zajrzenie tam, gdzie nie powinno się zaglądać; zajrzenie po to, by zobaczyć to, co zostało ukryte przed naszymi oczami – ukryte właśnie po to, by nie obudzić naszej zazdrości.