Podobieństwo brzmieniowe w tym wypadku wcale nie jest bezpodstawne: WIÓRKI i WIEWIÓRKI z tego samego pnia pochodzą, nie drzewnego wszakże, lecz praindoeuropejskiego! Praindoeuropejski pierwiastek *ṷer- niósł znaczenie ‘rozcinać, rozszczepiać’ albo ‘zwijać się, kręcić się’. WIÓR powstał od pojedynczego rdzenia *ṷer- i pierwotnie oznaczał rezultat czynności rozcinania i/lub coś zwiniętego, skręconego, WIEWIÓRKA zaś ma w nazwie ten sam rdzeń, lecz podwojony: *ṷe(r-) ṷer-, i oznaczała najpierw po prostu ‘to co się kręci, zwija; niezwykle ruchliwe zwierzę’.