Słowo WIARA miało niegdyś nieco inne znaczenie: ‘zaufanie’, ‘przyrzeczenie’, a także ‘wierzenia i przekonania przekazywane z pokolenia na pokolenie’ oraz ‘zwykły, tradycyjny ład i porządek’. Prasłowiańskie słowo *věra oznaczało ‘przeświadczenie, przekonanie, że coś jest prawdą’, ale również ‘ufność, że coś się spełni’. Ten sam pień i pokrewne znaczenie widoczne jest w łacińskim przymiotniku vera ‘prawdziwa’ i używanym do dziś niemieckim wahr ‘prawdziwy’. Prasłowiańska věra – zanim stała się rzeczownikiem –również była przymiotnikiem, ale uległa substantywizacji (przekształciła się w rzeczownik) i zaczęła zmieniać znaczenie: ‘prawdziwa ‘> ‘to co jest prawdziwe’ > ‘prawdziwe przekonania’ > ‘wierzenia i przekonania przekazywane z pokolenia na pokolenie’ / ‘tradycyjny ład i porządek’ > ‘zaufanie’ / ‘przyrzeczenie’ > ‘przekonanie, że coś się spełni, że coś jest prawdą’ > ‘przekonanie o istnieniu Boga’ > ‘religia’.