Nie tak dawno temu – bo jeszcze do połowy XX w., a w niektórych regionach i do dzisiaj – pozostawało w użyciu słowo MIERZWA. MIERZWA była to ‘słoma pozostała po młóceniu’, a więc słoma pokruszona, pomięta, splątana. Taką słomę wykorzystywano jako ściółkę w oborze, a zużytą, wymieszaną z odchodami zwierząt – nawożono pole. Stąd wtórne znaczenie słowa MIERZWA ‘obornik’. Wiosną i jesienią chłopi MIERZWILI POLA, czyli nawozili je mierzwą. A patrząc, ile jeszcze jest pracy do zrobienia, MIERZWILI sobie CZUPRYNY, czyli targali je, wichrzyli, sprawiali, że stawały się rozczochrane, pomięte – tak jak wymłócona słoma, MIERZWA.