Zdolność wyjątkowo długotrwałego przechowywania w pamięci wszelkich zapamiętanych obrazów i sytuacji przypisujemy obecnie SŁONIOWI. Nie zawsze jednak tak było. Starożytni Grecy mawiali, że to WIELBŁĄD NIGDY NIE ZAPOMINA KRZYWDY. To temu zwierzęciu starożytni przypisywali nadzwyczajną pamięć. Słoń zaś, mimo swych niekwestionowanych zasług w funkcji zwierzęcia bojowego, postrzegany był raczej jako stwór ciężki, wolno myślący i niezdarny – ot, taki słoń w składzie porcelany... A SŁONIA i WIELBŁĄDA łączy nie tylko stereotyp odnoszący się do wyśmienitej pamięci, lecz także nazwa: Goci przejęli z łaciny nazwę słonia – elephantus – przekształcając ją na ulbandus, od Gotów nazwę tę przejęli Słowianie, przerabiając ją na vъlbǭdъ, co już na polskim gruncie przekształciło się w WIELBŁĄD. SŁONIA z WIELBŁĄDEM pomylili jednak nie Słowianie, tylko Germanie – my tylko utrwaliliśmy tę pomyłkę.