GARBARZ garbuje, czyli ‘wyprawia skóry zwierzęce’. Garbowanie polegało na obróbce zarówno chemicznej (moczenie w wodzie i w specjalnych roztworach, wapnowanie itd.), jak i fizycznej (rozciąganie, prostowanie, pobijanie drewnianymi kolcami, uderzanie o kamień). Właśnie do tych czysto fizycznych czynności odsyła frazeologizm GARBOWAĆ KOMUŚ SKÓRĘ, czyli ‘sprawiać mu lanie’. GRABARZ oczywiście nie grabi, tylko grzebie (grzebie zmarłych, rzecz jasna!). Ale czasownik grzebać i rzeczownik GRABARZ nie są powiązane etymologicznie. Słowo GRABARZ zapożyczyliśmy we wczesnym średniowieczu ze staroniemieckiego grabaere (dzisiaj Gräber lub Totengräber). Czasownik GARBOWAĆ zresztą również zapożyczyliśmy ze średniowiecznej niemczyzny, w której czasownik gerwer oznaczał to samo co – już nasz – czasownik garbować.