CACY - mówią nasze babcie, chwaląc grzeczne bobasy, CACA – mówiły nasze prababcie i praprababcie. To słowo z języka dzieci okazało się bardzo użyteczne: dało podstawę wielu nowym wyrazom o wielorakich postaciach fonetycznych: CACANY ‘ładny, grzeczny, miły’, CACKO - najpierw ‘zabawka dziecinna’, później ‘delikatny, filigranowy, ozdobny przedmiot’, CACKAĆ SIĘ (cacać się, ciaciać się, ciaćkać się, ceckać się) ‘postępować zbyt ostrożnie’, ‘poświęcać zbyt wiele czasu na coś’, CACANKA – dziś już tylko jako jeden z członów OBIECANEK CACANEK, dawniej w znaczeniu ‘rzecz miła, przyjemna’, a jeszcze dawniej ‘pieszczoty, umizgi, przymilania’.