Agnieszka Skalska-Graczyk

O książce:

Z pozoru skromne zadanie, jakie wyznaczyła sobie w tej książce Agnieszka Skalska, obejmowało analizę semiotyczną graficznych przekazów satyrycznych wspierających kampanię propagandową Marca `68. Wrogiem i zarazam przedmiotem "kampanii antysyjonistycznej w Marcu 1968 roku miało być państwo izraelskie i jego politycy. W jawnym przekazie bohaterami ataku byli syjoniści, głównie Mosze Dajan i Golda Meir; przekaz ukryty, co znakomicie ilustrują dokonane przez autorkę analizy, wskazuje wroga odwiecznego: Żyda, ktorego główną winą jest to, iż jest Żydem. Dla usprawiedliwienia swej haniebnej polityki wobec jakże nielicznej już wtedy grupy obywateli polskich żydowskiego pochodzenia "władza ludowa" nie zawahała się przed rozbudzeniem upiorów przeszłości:

"Spod gazetowych wycinków wyłaniają się archaiczne stereotypy i uprzedzenia. Prasowe obrazki demaskują w postaciach Izraelczyków, wiecznych Żydów: przedwojennych handlarzy starzyzną, sklepikarzy, bankierów, faszystów, lichwiarzy, czarownikow, szatanów, innowierców, wszystkich Żydów. Ujawniają wroga, którym jest uczeń Hitlera, naśladowca SS, potomek Hioba, rażony zarazą imperializmu, syjonizmu, kosmopolityzmu, niewdzięczny Żyd. Mosze Dajan jest piratem z czarną przepaską na oku, diabłem, kotem czarownicy, faszystą. Każdy Żyd spiskuje, kradnie, oszukuje. W dodatku nie szanuje własnego cierpienia - handluje pamięcią o Zagładze"...

prof. dr hab Stefan Bednarek

Recenzja w Otwartej Rzeczposolitej

O autorce:

Agnieszka Skalska (ur. 1969) – ukończyła historię sztuki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, absolwentka Szkoły Nauk Społecznych przy Instytucie Filozofii i Socjologii PAN (doktorat obroniła w 2006 roku), należy do Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków AICA.

Pracowała w Muzeum Sztuki w Łodzi i Domu Wydawniczym REBIS. Związana z Galerią Foksal w Warszawie.

Była kuratorką kilku wystaw (m. in. rysunków Tadeusza Kantora). Współpracowała z Elizabeth Brodin i Markiem Chlandą nad spektaklem Dzień Dobry / Buenos Dias w Muzeum Sztuki w Łodzi. Pisze teksty o sztuce nowoczesnej i współczesnej.

Drukowała w „Artium Questiones”, „Kresach”, „Odrze”, „Kulturze Współczesnej” oraz w katalogach wystaw.

Opisywała prace Tadeusza Kantora i Marka Chlandy. Zajmowała się reprezentacjami ciała w polskiej sztuce współczesnej.

W pracy doktorskiej badała strategie obrazowania wrogości, analizowała ikonografię nienawiści i sposoby wizualnych reprezentacji antysemityzmu.