Jest to pierwsze omówienie twórczości kompozytorów polskich ostatniego ćwierćwiecza XX wieku. Podobnie jak w poprzednim tomie, czytelnik obcojęzyczny znajdzie tu obszerne studium uwarunkowań społecznych i politycznych, jakim poddana była muzyka w Polsce w tym czasie. Część analityczna obejmuje stylistykę postmodernistyczną z aluzjonizmem i podejmowaniem przez kompozytora gry ze słuchaczem, neofolkloryzmem, romantyzmem epifenomenoogicznym (propozycja terminologiczna autora), muzyką religijną i próbami syntezy. Książkę kończy skrócony systematyczny przegląd i charakterystyka nurtów, które zaistniały w muzyce polskiej drugiej połowy XX wieku.

>> Informacje o autorze

Cykl wydawniczy Historia Muzyki Polskiej składa się z 12 tomów omawiających kolejne epoki historii muzyki: Średniowiecze, Renesans, Barok, Klasycyzm, Romantyzm, okres między Romantyzmem a Współczesnością i Współczesność. Wszystkie książki wchodzące w skład publikacji, zostały napisane przez wybitnych muzykologów, znawców okresów, którym poświęcili swoje prace.

To jedyny w swoim rodzaju cykl wydawniczy, który w naukowy sposób opisuje kompleksowo, na tle kultury europejskiej, rozwój i historię muzyki polskiej od początku naszej państwowości aż do roku 2000.

Narodowe Centrum Kultury stopniowo udostępnia wersje elektroniczne publikacji wchodzących w skład cyklu.