Książka zasadniczo przeznaczona wedle intencji wydawcy dla czytelnika niepolskiego. Stąd więc obecność rozdziałów historycznych, tłumaczących, skąd się wzięła Polska na mapie Europy międzywojennej, jak przedstawiała się jej kultura i sztuka, a także jaka była sytuacja materialna tej kultury. W pracy tej znalazł się także rozdział o losach twórczości polskiej podczas II wojny światowej, podczas okupacji hitlerowskiej i sowieckiej. Część analityczna jednaj zaczyna się dopiero od muzyki powojennej. Układ jest chronologiczno-rzeczowy, to znaczy, pierwsza połowa książki omawia muzykę neoklasyczną (do około roku 1956), ale w porządku rzeczowym według problemów, jakie autorowi udało się zauważyć. Analogicznie, część druga omawia techniki późniejsze: dodekafonię i serializm oraz warsztat sonorystyczny. W książce znalazło się ponadto omówienie generacji kompozytorskich oraz życia muzycznego w jego rozmaitych przejawach.

>> Informacje o autorze

Cykl wydawniczy Historia Muzyki Polskiej składa się z 12 tomów omawiających kolejne epoki historii muzyki: Średniowiecze, Renesans, Barok, Klasycyzm, Romantyzm, okres między Romantyzmem a Współczesnością i Współczesność. Wszystkie książki wchodzące w skład publikacji, zostały napisane przez wybitnych muzykologów, znawców okresów, którym poświęcili swoje prace.

To jedyny w swoim rodzaju cykl wydawniczy, który w naukowy sposób opisuje kompleksowo, na tle kultury europejskiej, rozwój i historię muzyki polskiej od początku naszej państwowości aż do roku 2000.

Narodowe Centrum Kultury stopniowo udostępnia wersje elektroniczne publikacji wchodzących w skład cyklu.