Wielowątkowa opowieść o Tadeuszu Różewiczu sięga do ogromnego osobistego archiwum poety, na które składają się listy, dokumenty, fotografie oraz rękopisy: poetyckie, dramaturgiczne, prozatorskie i osobiste. Wystawie towarzyszą też dzieła sztuki malarskiej artystów z pokolenia Różewicza, z którymi poeta utrzymywał kontakt: Jerzego Nowosielskiego, Jerzego Tchórzewskiego, Andrzeja Wróblewskiego.

„Nasza opowieść na wystawie jest bardzo osobista. To jest opowieść o poecie i człowieku, ale stąd ma ona ogromny potencjał ponieważ pozwala poprzez emocje dojść później do refleksji. Ten przekaz jest bardzo emocjonalny, bo opowiadający o poecie w relacjach z najbliższymi: z matką, z braćmi, z przedstawicielami swojego pokolenia, obarczonego traumą wojny” – mówi Małgorzata Wichowska.

Skoro mowa o rodzinie, wśród wydarzeń towarzyszących wystawie nie zabraknie motywów braci Tadeusza: Janusza i Stanisława.

Najstarszy z braci, Janusz, był dobrze rokującym poetą, zginął jednak w czasie okupacji. 25 maja Muzeum Literatury organizuje urodziny Janusza Różewicza – wieczór z poetyckim dialogiem dwóch braci.

Stanisław Różewicz to z kolei bardzo uznany, choć dzisiaj nieco zapomniany reżyser filmowy. Wraz z Tadeuszem i Kornelem Filipowiczem stworzyli nieformalną grupę filmową „Miczura Film”, a efektami ich wspólnej pracy są takie filmy, jak „Echo”, „Świadectwo urodzenia” czy „Trzy kobiety”. Cykl filmowy „Kino braci Różewiczów” zamknie 1 czerwca seans filmu „Piekło i niebo”.

Na 8 czerwca zaplanowany jest wieczór „Kochałem, kocham i zawsze będę kochać malarzy”, czyli opowieść o przyjaźniach Tadeusza Różewicza z artystami i projekcja dwóch filmów: „Otwarcie i zamknięcie oczu” Konrada Nałęckiego i dokument o Jerzym Tchórzewskim.

Na zakończenie rozmawiamy z synem Stanisława Różewicza, Pawłem Różewiczem, który wspomina pracę na planie filmowym z ojcem i stryjem.

Wystawę „Poeta odchodzi. Tadeusz Różewicz” można oglądać w Muzeum Literatury do 30 czerwca.