Wystawa pozwoli zobaczyć, co wrzucał do fortepianu Zygmunt Krauze, by osiągnąć unikatowy dźwięk, podejrzeć festiwalową publiczność z lat ’50 i ’60, przyjrzeć się wybitnym twórcom – dzięki kolekcji zdjęć, które w ciągu 60 lat trwania festiwalu zgromadzili organizatorzy. W przeglądzie fotografowanych sław znaleźli się m.in. Krzysztof Penderecki, Witold Lutosławski, czy Mścisław Rostropowicz i wiele innych gwiazd światowej muzyki współczesnej. Ekspozycja fotografii dopełni prezentację plakatów znajdujących się w zbiorach Związku Kompozytorów Polskich, który od 1956 roku organizuje „Warszawską Jesień”.

Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”, to największy w Polsce festiwal o randze międzynarodowej poświęcony muzyce nowej i najnowszej. Przez wiele lat był również jedynym tego typu festiwalem w środkowej i wschodniej Europie. Powstał z inicjatywy dwóch kompozytorów – Tadeusza Bairda i Kazimierza Serockiego, a do życia został powołany przez Zarząd Główny Związku Kompozytorów Polskich. Odbywa się corocznie (z dwoma wyjątkami) w drugiej połowie września i trwa dziewięć dni.

Pierwsze lata festiwalu – do końca lat 80. – były okresem szczególnej jego świetności. Od początku istnienia ustaliły się jego założenia programowe. Głównym celem festiwalu było (i jest) prezentowanie nowej muzyki światowej i polskiej. Ma formułę otwartą i stara się przedstawiać wielość tendencji obecnych w muzyce. W pierwszych latach istnienia ideą festiwalu było w szczególności przeciwstawienie się ideologii socrealizmu: "Warszawska Jesień" umożliwiała swobodę wypowiedzi twórczej oraz kontakt z nowymi trendami w sztuce Zachodu. Podczas koncertów wykonywane były dzieła klasyków współczesności – Arnolda Schönberga, Albana Berga, Antona Weberna, Edgara Varese'a oraz Beli Bartóka i Igora Strawińskiego, a także twórców awangardy – Pierre'a Bouleza, Luigiego Nona, Brunona Maderny i Johna Cage'a.

Od początku istnienia festiwalu ustalił się jego modernistyczny image - muzyka o zachowawczym charakterze stanowi niewielką część programu. Większość wypełniają utwory nowoczesne: od dźwiękowego radykalizmu wywodzącego się z tradycji webernowskiej, poprzez nurty odwołujące się do muzyki przeszłości lub kultur tradycyjnych, aż po audio-art, czy instalacje dźwiękowe. Na koncerty festiwalowe zawsze przyjeżdżało wiele osób - kompozytorów, wykonawców i muzykologów - z całej Polski, z Europy i ze świata. Nie dziwi zatem fakt, że festiwal szybko zyskał światowy rozgłos i status jednego z najważniejszych wydarzeń muzycznych.

Wystawie towarzyszyć będą:

instalacja interaktywna @piacere Adama Porębskiego i Dariusza Jackowskiego

oraz cykl spotkań „Moja Warszawska Jesień” (codziennie o godz. 18:00):

• sobota, 16 września – Jerzy Maksymiuk
• niedziela, 17 września – Agata Zubel
• poniedziałek, 18 września – Zygmunt Krauze
• wtorek, 19 września – Jerzy Artysz
• środa, 20 września – Jolanta Bilińska
• czwartek, 21 września – Joanna Wnuk-Nazarowa
• piątek, 22 września – Stanisław Krupowicz
• sobota, 23 września – Tadeusz Wielecki

Kuratorzy wystawy: Mieczysław Kominek, Izabela Zymer, Anna Rudek-Śmiechowska

Organizator: Narodowe Centrum Kultury

Kierownik Galerii / Gallery Manager: Elżbieta Wrotnowska-Gmyz

Koordynator / Coordinator: dr Anna Rudek-Śmiechowska

Projekt graficzny / Graphic design: Kamila Schinwelska, elipsy

Zdjęcia / Photos: zbiory Związku Kompozytorów Polskich, Warszawa

Uroczyste otwarcie: 14 września, g. 18:00

WSTĘP WOLNY