To kwadratowe zdjęcie jest czarno-białe, wpadające delikatnie w sepię, czyli w kolorystykę brązu. Prawie całe zdjęcie wypełnia trzech chłopców. Ten na pierwszym planie patrzy prosto w obiektyw. Ubrany jest w skórzaną kurtkę, a na głowie ma czapkę przypominającą czapkę pilota. Spod niej wystaje mu blond grzywka. Chłopiec uśmiecha się bardzo szeroko, przez co widać, że brak mu górnych zębów. Na drugim planie dwóch chłopców patrzy w górę. Obaj są szeroko uśmiechnięci. Chłopiec po prawej stronie ma ciemny sweter z naszytą na rękaw odznaką szkoły. Spod swetra wystaje mu biały kołnierzyk. Na głowie ma ciemną czapkę. Jedną ręką przytrzymuje chłopca z przodu. Trzeci chłopiec ma szarą marynarkę i ciemny kaszkiet. W tle zdjęcia widać fragment ceglanego budynku.

To czarno-białe kwadratowe zdjęcie ukazuje kobietę, która robi zdjęcie sobie samej. Głowa kobiety umieszczona jest na środku zdjęcia. Kobieta ma krótkie, jasne i lekko podniesione włosy. Delikatnie uśmiecha się. Ubrana jest w ciemnoszarą bluzkę z krótkim rękawem. Nosi delikatny czarny naszyjnik. W rękach trzyma duży aparat fotograficzny. Prawą ręką podtrzymuje od dołu długi, duży obiektyw. Lewą chwyta bok aparatu. Na tej ręce ma też dwa srebrne pierścionki, jeden z dużym oczkiem. Aparat ma otwartą lampę błyskową. Kobieta nie patrzy prosto w obiektyw, ale wydaje się, jakby patrzyła w swoje odbicie widoczne w lustrze. W prawej części zdjęcia widać jedno skrzydło lustra. Odbija się w nim tył głowy i ramię kobiety. W lewej części jest lekko zamazana biała rama, przypominająca ramę okna albo lustra. W tle widać jasną ścianę pokoju. Zdjęcie posiada dużo białych, małych kropek, które są charakterystyczne dla fotografii analogowej.

To kolorowe zdjęcie jest fotografią rodzinną, które wykonane jest w pokoju mieszkania. W centralnej części na krzesłach siedzą od lewej: chłopczyk w białej koszuli w kratę, uśmiechnięta kobieta o rudych, spiętych włosach, ma buty na obcasach i czarną, krótką sukienkę, dziewczynka o lokowanych włosach, w białym wianku i białej, długiej sukience i na końcu - ciemnowłosy mężczyzna w białej koszuli i czarnych spodniach, który trzyma na kolanach małe dziecko. Pod nogami rodziny leży brązowy dywan w motywy kwiatowe. Ubiór dziewczynki może wskazywać, że jest to uroczystość Pierwszej Komunii Świętej. Za rodziną znajdują się trzy stoły ułożone w podkowę. Na białych obrusach ułożone są patery z ciastami, dzbanki z napojami, talerze, szklanki, sztućce i dzbanki z konwaliami. Za stołem siedzą mężczyźni i kobiety – pozostali uczestnicy święta. Te 15 osób ubrane jest w eleganckie stroje. Wszyscy na fotografii patrzą prosto w obiektyw. Za stołami po prawej stronie są okna z koronkowymi zasłonami. Po lewej postawiona jest brązowa meblościanka, a na niej dwie zwisające rośliny i bukiet kwiatów. Fragment ściany za meblościanką jest bordowy.

To kwadratowa czarno-biała fotografia wykonana na zewnątrz. Kolory na całym zdjęciu są bardzo kontrastowe. Na scenerię zdjęcia składa się jezioro, nad nim zachmurzone niebo, a pomiędzy – linia horyzontu z koronami drzew. Chmury są bardzo różnorodne – od tych z płaskim dołem i kłębiastą górą, do małych, pierzastych, aż do tych rozciągniętych po całym niebie. Wszystkie mieszają się na niebie. Przez nie, w dolnej części nieba, przebijają promienie słońca. Na dole zdjęcia widoczny jest brzeg z niedużym pomostem. Na pomoście kuca mały chłopczyk. W rękach trzyma patyk. Nie możemy dostrzec szczegółów brzegu, pomostu i chłopca. Wszystkie te elementy są całe w czerni. Woda przy pomoście jest zmącona. Wygląda to, jakby chłopiec przed chwilą wyciągnął patyk, a w wodzie zostały rozchodzące się okręgi. W głębi z jeziora wystają kępki roślin.

Czarno-białe zdjęcie pokazuje stopę, która ukazana jest od spodu. Palce umieszczone są na górze zdjęcia, a pięta – na dole. Stopa jest delikatnie wygięta, co podkreśla jej naturalną krzywiznę. Bardzo dobrze widoczne są linie papilarne na podbiciu stopy. Również w tej środkowej części widać najwięcej zmarszczeń. Pięta jest za to całkowicie zamazana, nie widać żadnych jej szczegółów. Stopa oparta jest palcami o szare tło o delikatnej fakturze, które przypomina nieco ludzką skórę. Tło rozmywa się w miarę opadania i tak jak pięta - na samym dole nie widać już jego żadnych szczegółów. Cała fotografia jest czarno-biała, choć zdjęcie nie jest mocno kontrastowe. Całość jest utrzymana w delikatnych odcieniach szarości, co daje bardzo zmysłowe wrażenie.

To czarno-białe zdjęcie wykonane jest na ulicy miasta. Na pierwszym planie na chodniku stoi tyłem do obiektywu kobieta. Jest ubrana w białą bluzkę, białą spódnice i białe buty na obcasach. W lewej ręce trzyma białą torebkę i większą, płaską torbę, a prawą przytula dziewczynkę. Ten gest przytulenia powoduje, że kobieta jest zgarbiona i nie widać jej głowy. Twarz dziewczynki również jest zasłonięta przez kobietę. Widać jedynie, że ubrana jest w białą falbaniastą sukienkę, białe sandały i białe skarpetki. Na głowie w jasne włosy wpiętą ma kokardę. Za nimi przodem do obiektywu stoi chłopczyk o krótkich, jasnych włosach. Ma białą koszulkę, jasne, krótkie spodenki na szelkach, białe skarpetki i jasne buty. Ręce ma zahaczone o kieszenie spodni, a jedną nogę zgiętą i opartą o gruby łańcuch, który łączy duże, betonowe słupy. O ten sam łańcuch zaraz obok opiera też nogę inna dziewczynka. Ubrana jest podobnie do pierwszej dziewczynki – w jasną falbaniastą sukienkę, buty ze skarpetkami i kokardę. Zasłania twarz ręką, w której trzyma wiklinowy koszyczek. W prawej stronie kadru widać plecy i jedną nogę kobiety. Kobieta „wychodzi” z kadru. Tłem dla wszystkich tych osób jest szary budynek, w którym widoczne są trzy duże okna. W oknach widać koronkowe zasłony i kilka strzelistych kwiatów doniczkowych.