Ekspozycję tworzą prace, które powstawały w ostatnich latach życia artysty: cykl dwudziestu czterech obrazów olejnych przenikniętych symboliką azjatyckiej wizji kosmosu, zatytułowany „Mandale”, obrazy: Dwie przestrzenie i Sąd ostateczny, czternaście rysunków oraz kamienna rzeźba.

To zaledwie wycinek bogatej spuścizny tego niezwykle utalentowanego artysty o nadzwyczajnej wyobraźni. Urodzony  w 1927 w Wilnie, po II wojnie światowej wraz z rodziną  został przesiedlony do Lublina. Studiował w PWSSP w Łodzi u Władysława Strzemińskiego i w krakowskiej ASP, razem z Tadeuszem Wróblewskim, Andrzejem Wajdą i Janem Tarasinem. W ciągu swej kariery artystycznej Strumiłło podróżował po wielu krajach, dokumentując pobyt cyklami rysunkowymi i fotograficznymi. Zwiedził m.in. Tajlandię, Chiny, Japonię, Mongolię, Indie, Nepal, przemierzył Himalaje, Ałtaj, Kraj Chabarowski, Kaukaz, pustynię Gobi. Interesowały go azjatyckie tradycje i kanony piękna, a wiele elementów kultury orientalnej znalazło odzwierciedlenie w jego twórczości. Owocem wypraw Strumiłły są cykle rysunkowe i fotograficzne: "Chiny" (1954 i 1961), "Daleki Wschód", "ZSRR" (1958), "Indie" (1959, 1970, 1972), "Mongolia"(1967), "Wietnam"(1969, 1970, 1978), "Nepal"(1974, 1980), "Japonia" i "Tajlandia"(1978). Obok rysunków, grafik i fotografii tworzył wówczas także wiersze inspirowane myślą Wschodu, taoizmem i buddyzmem. Refleksje związane z jego egzotycznymi peregrynacjami i odległymi kulturami wybrzmiewają również w jego poezji. W wierszu „To do Itaki  płynie łódź” z tomiku wierszy  „Powidoki. Wiersze i zapiski z lat 1947-2019,” wydanym w roku śmierci Strumiłły, artysta pisał: Los nam wyznaczył geografię/ I w swoim czasie nas umieścił/ A my niewolni nieposłuszni/ Tam podążamy gdzie jesteśmy.

Czarna ściana Kordegardy, na tle której ożywają barwne mandale, i czarne koło w środku każdej z nich tworzą intrygującą przestrzeń i przywołują słowa samego artysty, który tak skomentował swoje działa: - Mnie, człowiekowi niepewności, zwątpień i podejrzeń pozostaje tylko krąg czerni…

- Mandala w sanskrycie oznacza krąg, dysk, orbitę ciała niebieskiego, a w języku tybetańskim środek lub „to, co otacza”. W centrum mandali umieszczano zazwyczaj wyobrażenie bóstwa solarnego. Andrzej Strumiłło umieszcza w środku oko opatrzności, wieczności, kosmosu. Stawia eschatologiczne pytania. W obecnym czasie szalejącego niepokoju spowodowanego wojnami, inflacją, pandemią, zagrożeniem głodem, tracimy z oczu czasem najważniejsze sprawy. Andrzej Strumiłło umie je przywoływać  - mówi Katarzyna Haber, kuratorka wystawy. 

Andrzej Strumiłło (ur. 23 października 1927 w Wilnie, zm. 9 kwietnia 2020 w Suwałkach) – malarz, grafik, rzeźbiarz, fotograf, poeta, pisarz, scenograf, pracownik ASP w Krakowie, kierownik pracowni graficznej Sekretariatu Generalnego ONZ. Członek Związku Polskich Artystów Fotografików.

Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi pod kierunkiem Władysława Strzemińskiego, a także na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie w 1950 uzyskał dyplom. W latach 1949–1953 był asystentem na obu uczelniach. Od 1977 do 1980 pracował na stanowisku profesora krakowskiej ASP, a w roku akademickim 1987/1988 był wykładowcą suwalskiej filii Akademii Teologii Katolickiej. W latach 1982–1984 przebywał w Nowym Jorku, gdzie w wyniku wygranego konkursu piastował stanowisko kierownika pracowni graficznej przy sekretariacie ONZ, lecz nie zdecydował się na przedłużenie kontraktu i powrócił do Polski, gdzie osiadł na stałe w Maćkowej Rudzie nad Czarną Hańczą. W 1977 zainicjował Spotkania Sztuka–Środowisko w Wigrach. 23 sierpnia 1980 roku dołączył do apelu 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami.

Dzięki współpracy z Polską Izbą Handlową, dla której od 1956 r. projektował pawilony wystawiennicze, mógł podróżować po świecie. Wydał dwa tomy poezji: Moje i Jak. W roku 2008 nakładem łomżyńskiej oficyny wydawniczej „Stopka” ukazała się książka Factum est, która jest zbiorem dzienników i ilustracji artysty z lat 1978–2006, a w 2009 „Ja. Poezje wybrane”. Wraz z Czesławem Miłoszem i Tomasem Venclovą był pomysłodawcą stworzenia Księgi Wielkiego Księstwa Litewskiego, której to przygotowania i wydania w maju 2009 podjęła się sejneńska fundacja „Pogranicze”. Od 1984 artysta mieszkał w Maćkowej Rudzie nad Czarną Hańczą na Suwalszczyźnie, gdzie stworzył miejsce spotkań i rezydencji dla artystów z całego świata.

Kordegarda Galeria Narodowego Centrum Kultury: Andrzej Strumiłło. Mandale

Czas trwania:  9 czerwca - 3 lipca 2022

Kurator: Katarzyna Haber

Organizatorzy: Narodowe Centrum Kultury, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego kordegarda.org