Współczesne pojmowanie kategorii rozwoju opiera się na przekonaniu o tożsamości rozwoju gospodarczego i społecznego, a za główne kryterium rozwojowe przyjmuje się szeroko rozumianą jakość życia. Warunkiem rozwoju jest umiejętne wykorzystanie kapitałów twardych (w tym kapitału finansowego) oraz miękkich (osadzonych w ludziach i w relacjach społecznych). Obszarem wytwarzania miękkich kapitałów jest kultura pojmowana jako zasób dziedzictwa wcześniejszych pokoleń oraz jako zbiór praktyk społecznych, służących samowyrażaniu się jednostek, komunikowaniu z innymi, współdziałaniu i współpracy. Rozwój warunkowany jest twórczym przeobrażeniem dziedzictwa kulturalnego i tworzeniem warunków dla wyłaniania się praktyk kulturowych. Seminarium „Kultura i rozwój” omawia inicjatywy z obszaru kultury pod kątem ich wpływu na szeroko rozumianą jakość życia.

Spotkania seminarium odbywają się we wtorki o godz. 16.30. Na każdym seminarium prezentowany jest referat. Autor referatu jest zobowiązany dostarczyć jego pisemną wersję z co najmniej tygodniowym wyprzedzeniem. Autorami referatów są przede wszystkim uczestnicy seminarium. Zapraszani jednak będą w tej roli także goście specjalni. Seminarium jest dwujęzyczne – polsko­ i angielskojęzyczne.

W listopadzie 2014 seminarium będzie organizatorem drugiej międzynarodowej konferencji „Kultura i rozwój”. Podczas konferencji planowanej na 25.11 przedstawione zostaną studia przypadków różnych obywatelskich inicjatyw i projektów kulturalnych. Studia te będą także przedstawiane i dyskutowane na regularnych spotkaniach seminarium. Po uzyskaniu pozytywnych recenzji, zostaną włączone do pokonferencyjnej publikacji, która ukaże się w 2015 r.

Zajęcia adresowane są do studentek i studentów wyższych lat, doktorantów i doktorantek oraz osób specjalizujących się w wybranych tematach.

Planowany program seminarium w semestrze zimowym: 
14.10, wyjątkowo o godz. 18:00 inauguracja seminarium: wykład prof. Hausnera "Kultura jako ścieżka wyjścia z kryzysu" i rozmowa z zaproszonymi gośćmi 
21.10 Łukasz Maźnica, Jan Strycharz (Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, doktoranci) – Teatr Łaźnia Nowa (Kraków, Nowa Huta) – studium przypadku 
  4.11 seminarium poświęcone omówieniu przebiegu konferencji „Kultura i rozwój” 
18.11 dr Agnieszka Ziętek, dr Rafał Czekaj (Uniwersytet Marii Curie­Skłodowskiej w Lublinie) – Autonomiczne Centrum Społeczne Cicha 4 (Lublin) – studium przypadku
25.11 II międzynarodowa konferencja „Kultura i rozwój” 
  2.12 Anna Maria Potocka (dyrektor Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie) 
  9.12 seminarium poświęcone podsumowaniu konferencji „Kultura i rozwój” 
16.12 prof. dr hab. Czesława Frejlich (Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie) – Ekonomiczne wartości dizajnu 
13.01 prof. dr hab. Marek Krajewski (Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu)
20.01 prof. dr hab. Przemysław Czapliński (Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu) 
27.01 przedstawiciele platformy Culture 2 Commons (Zagrzeb, Chorwacja)

Założenia: 
• Współcześnie nie ma sensu rozdzielanie rozwoju gospodarczego i rozwoju społecznego. Dzisiaj nie chodzi już tylko o to, aby dostrzec, że jeden wpływa na drugi. Sedno w tym, aby przyjąć, że jeden jest drugim: jeśli rozwój nie jest społeczny, to nie jest też gospodarczy – i odwrotnie. 
• Rozwój dokonuje się za sprawą przenikania się i wzmacniania się tego, co ekonomiczne i społeczne, materialne i duchowe, twarde i miękkie. 
• Wpływu kultury na rozwój terytorialny (np. województwa czy miasta) nie należy sprowadzać do kwestii promocji i zewnętrznej atrakcyjności, czyli do zagadnienia przyciągania dodatkowych zasobów: inwestorów, kapitału turystów czy nowych rezydentów. O wiele ważniejsze jest dostrzeżenie jej znaczenia dla odkrywania, wykorzystywania, waloryzowania i pomnażania własnych zasobów. 
• Głównym kryterium rozwoju nie jest poziom czy dynamika tworzonego PKB, lecz szeroko ujmowana jakość życia mieszkańców. 
• Kluczem do zrozumienia istoty rozwoju jest kategoria „podtrzymywalności” (sustainability). Ponieważ w Polsce źle tłumaczymy i rozumiemy to pojęcie, ważne jest, aby pokreślić, że nie idzie w tym przypadku o równowagę, ale o zmianę. Jeżeli w odniesieniu do równowagi rozwój ma mieć sensowną konotację, to idzie nie o równowagę a równoważenie, nie o stałość, stabilizację a stabilność. 
• Rozwój wynika z efektywnego wykorzystania różnych kapitałów – twardych i miękkich. Współcześnie rola tych drugich – czyli kapitału: ludzkiego, intelektualnego, społecznego i kulturowego – rośnie. 
• To oznacza, że coraz większej wagi nabiera kapitał, który jest w ludziach i jest osadzony w relacjach społecznych (kapitały miękkie) w stosunku do kapitałów (twardych), którymi ludzie mogą i potrafią się posłużyć (np. kapitał finansowy). 
• Kulturę pojmuje się jako zasób dziedzictwa wcześniejszych pokoleń oraz jako zbiór praktyk społecznych, służących samowyrażaniu się jednostek, komunikowaniu z innymi, współdziałaniu i współpracy. 
• Dziedzictwo jest zakumulowanym przez wcześniejsze pokolenia zasobem kapitałów. 
• Aby móc włączyć te zakumulowane kapitały w rozwój, niezbędna jest tożsamość, ale rozumiana jako podmiotowość. Rzecz nie tylko w tym, kim się jest, z czego się wyrasta i co się posiada, ale także w tym, do czego się dąży, co się chce osiągnąć. 
• Pożytkowanie dziedzictwa wymaga interpretacji i kreatywności, jest nie tylko jego poznawaniem i chronieniem, ale jego waloryzowaniem i uzupełnianiem. Rozwój to twórcze przeobrażenie własnego dziedzictwa. 
• Prawo do kultury to prawo do rozwoju i powinno być traktowane jako jedno z podstawowych, konstytucyjnych praw człowieka. 
• Z tego prawa może faktycznie skorzystać tylko jednostka lub zbiorowość autonomiczna i kreatywna. Tym samym, samo legislacyjne ustanowienie prawa do kultury jest zdecydowanie niewystarczające. 
• Nowoczesny rozwój to proces, w którym popyt generuje podaż (stąd znaczenie edukacji kulturalnej), ale też podaż tworzy popyt (stąd znaczenie wolnego Internetu). 
• Kultura pojmowana jako zbiór wytwarzanych społecznie praktyk służących samowyrażaniu się jednostek, komunikowaniu z innymi, współdziałaniu i współpracy waloryzuje kategorie takie jak: podmiotowość, wspólnotowość, partycypacja, podtrzymywalność, autorefleksyjność. 
• W ramach tych kategorii waloryzuje się praktyki nastawione na ekspresję podmiotowości, kreatywność, interakcję, budowanie zaufania, współpracę, wzajemność, poszanowanie indywidualności, różnorodność, podnoszenie poziomu uczestnictwa, współzarządzanie, inkluzywność, dostępność, otwartość, samowystarczalność, odpowiedzialność społeczną i ekologiczną oraz charakteryzujące się umiejętnościami wykorzystania zasobów indywidualnych i wspólnych, własności prywatnej, publicznej i społecznej. 
• Kultura nacechowana tego typu walorami współwytwarza wartościowy kapitał miękki i przyczynia się do poprawy jakości życia, to jest do rozwoju. 

Zainteresowanych prosimy o zapoznanie się z regulaminem i wypełnienie formularza zgłoszeniowego do dnia 2 października br.