Z botanicznego punktu widzenia RZODKIEWKA to odmiana rzodkwi zwyczajnej, natomiast z językowego – zdrobnienie od RZODKWI. Tak czy siak, RZODKIEWKA z RZODKWIĄ ma wiele wspólnego.  
W prasłowiańszczyźnie RZODKIEW miała postać *redьky i/lub *redьkъve, a dzisiejsza forma RZODKIEW jest rozwinięciem dawnej postaci biernika *redьkъvь. Nazwa została zapożyczona wraz z rośliną – jeszcze w czasach prasłowiańskich – od Germanów. Dzisiejsze niemieckie Rettich (niezdrobniałe ‘rzodkiew’, a w postaci zdrobniałej Radieschen ‘rzodkiewka’) to forma wyrosła ze średniowiecznoniemieckiego rudik, co z kolei jest przekształceniem staro-wysoko-niemieckich form rudich / rotich / redich /ratich, bezpośrednich przodków naszej RZODKWI.  
Smakowite rzodkiewki znane były i uprawiane już w starożytnym Egipcie, cenione przez starożytnych Greków i rozpowszechniane przez Rzymian po całym Imperium Romanum. W ten sposób trafiły na ziemie Germanów i już XIII w. zaczęły być na stosunkowo dużą skalę uprawiane przez naszych zachodnich sąsiadów. A następnie rozpowszechniły się w całej Europie, w tym na ziemiach Słowian.