Ukraińskie imiona męskie zakończone na -o, odpowiadające polskim imionom zakończonym na spółgłoskę, mogą sprawiać trudności w odmianie. Pamiętajmy, że są to imiona, a nie nazwiska, odnoszą się do nich zatem zasady odmiany imion, a nie zasady odmiany nazwisk. Przyzwyczailiśmy się, że rodzime nazwiska męskie zakończone na -o po spółgłosce odmieniają się tak jak rzeczowniki żeńskie: Kościuszko – Kościuszki (a nie „Kościuszka”), Matejko – Matejki (a nie „Matejka”), Jagiełło – Jagiełły (a nie „Jagiełła”), Oczko – Oczki (a nie „Oczka”), Lato – Laty (a nie „Lata”), Ziobro – Ziobry (a nie „Ziobra”). Bywa, że kopiujemy ten wzór odmiany nazwisk, odmieniając imiona. Dlatego możemy spotkać się z odmianą: ten Pawło – tego „Pawły”, ten Jurko – tego „Jurki”, ten Mychajło – tego „Mychajły”. Ale imiona męskie zakończone na -o odmieniają się inaczej – tak jak „zwyczajne rzeczowniki męskie”, czyli tak, jakby były zakończone na spółgłoskę. Poprawnie odmieniamy zatem: Kazio – Kazia, Diego – Diega oraz Pawło – Pawła, Jurko – Jurka, Mychajło – Mychajła, tak jak Paweł – Pawła, Jurek – Jurka, Michał – Michała.